این روزها همه کارمان شده نوشتن؛ به طوری‌که بعضی هایمان بیشتر از اینکه حرف بزنیم تایپ می‌کنیم! انگار تایپ کردن خیلی راحت تر از نوشتن است البته درستش هم همین است؛ وقتی شما تایپ می‌کنید بسیار آزادترید و به قولی هرچه دل تنگتان میخواهد می‌گویید! برای همین تایپ کردن امروزه به یکی از مهم‌ترین بخش های زندگیمان تبدیل شده‌است!
همگی ما افرادی را می‌شناسیم که بیشتر از اینکه حرف بزنند تایپ می‌کنند!
اما در این میان نیاز به یک شبکه اجتماعی فارسی زبان که تنها برای نوشتن باشد به وضوح حس می‌شد؛ و حالا آن اینجا است. البته خیلی نمی‌شود که با ویرگول آشنا شدم؛ اما که به نظر می‌رسد قرار است دست بگذارد بر روی دلم و آن را از غبار حسرت یک شبکه اجتماعی مخصوص نوشتن با ابزاهای مخصوص خودش پاک کند! البته برای من همیشه راه‌هایی برای نوشتن بوده, راه‌هایی متفاوت که هرکدام طرفداران خاص خودش را دارد اما ویرگول با همه متفاوت است! مدیوم،بلاگر توییتر، اینستاگرام و یا ابزارهای ایرانی نه چندان دل‌انگیز مثل بلاگ‌فا و میهن بلاگ و یا حتی شبکه های مثل ویسگون، همگی توسط عده ای برای نوشتن استفاده میشوند؛ اما همگی یک ویژگی مشترک دارند اینکه به درد من نمیخورند! یکی ظاهرش، یکی باطنش، یکی زبانش خلاصه به روش های گوناگون ناپسند اند! اما ویرگول، یک باریکه نور عجیب و غریب است که آمده تا این معادلات را برهم بریزد!
درآخر امیدوارم ویرگول, این بوستان نوشتن خوش رنگ و لعاب, مثل خیلی از استارتاپ های کره زمین سرنوشت غم‌انگیزی نداشته باشد و مسیر نوشتن را برای من و امثال من باز نگه‌دارد!
15 خرداد 97 | اولین پست ویرگولی من!
