پیش از این در اینجا Link جوگاد رو به عنوان یک نواوری مقرون بصرفه شرح دادم اما امروز می خواهم صرفا از جوگاد به معنای خودروهای ارزان قیمت محلی که خود مردم هند، پاکستان و بنگلادش می سازند سخن بگویم. البته این خود به معنای همان نواوری و راه حل ارزان و مقرون بصرفه به یک نیاز بزرگ برای جامعه ای پر تعداد با محدودیت شدید در منابع است. احساس من اینست که با روشی که خودرو در ایران تولید می شود بزودی مردم متوجه می شوند اگر خودشان برای خود خودرو بسازند بسیار مقرون بصرفه تر خواهد بود!!
جوگاد در واقع به یک وسیله نقلیه خانگی یا محلی در هند، پاکستان و بنگلادش اشاره کند. آنها توسط مکانیک های محلی با استفاده از تخته های چوبی، ورق های فلزی و قطعات گرفته شده از ماشین ها و وسایل نقلیه مختلف ساخته می شوند. یکی از انواع جوگاد چهار چرخه است، وسیله نقلیه ای ساخته شده از تخته های چوبی و قطعات قدیمی SUV است، که در شمال هند به نام های کودوککا و پیتر رهرا شناخته می شود. با این حال، jugaad می تواند به عنوان یک اصطلاح برای هر وسیله نقلیه کم هزینه ای که معمولاً حدود پنجاه هزار روپیه (حدود 800 دلار آمریکا) قیمت دارد، استفاده شود. با دلاری 50 هزار تومان یعنی خودروی چهل میلیون تومانی!!
جوگاد ها توسط موتورهای دیزلی که در اصل برای تامین انرژی پمپ های آبیاری کشاورزی در نظر گرفته شده اند، کار می کنند. آنها به ترمزهای ضعیف معروف هستند و نمی توانند سریعتر از حدود 60 کیلومتر در ساعت (37 مایل در ساعت) حرکت کنند. این وسیله نقلیه اغلب بیش از 20 نفر را در یک زمان در مکان های دورافتاده و شرایط جاده ای نامناسب حمل می کند. اگرچه هیچ داده آماری در دسترس نیست، گزارش شده است که تعدادی از موارد از خرابی ترمز وجود دارد، که یک مسافر باید از زمین بپرد و به صورت دستی یک بلوک چوبی را به عنوان ترمز اعمال کند. توماس بیرچنل، مدرس جوامع پایدار در دانشگاه ولونگونگ استرالیا، به عنوان بخشی از تحقیق در سال 2013 برای کتاب خود، نوآوری و اقتصاد دانش جهانی در هند، دریافت که از 2139 مورد تلفات ترافیک جاده ای در 72 ساعت در بیمارستان کالج پزشکی J N. درAligarh ،سیزده و هشتاد و هشت صدم درصد تلفات عابران پیاده به دلیل جوگاد بود. توسط پون راداکریشنان وزیر دولت در حمل و نقل جاده ای و بزرگراه ها بیان شد که جوگادها با مشخصات یک وسیله نقلیه موتوری تحت قانون وسایل نقلیه موتوری، 1988 مطابقت ندارند. بنابراین این خودروها فاقد پلاک خودرو هستند و در اداره حمل و نقل منطقه ای (RTO) ثبت نشده اند. از این رو، نه مالیات جاده ای برای آنها پرداخت می شود و نه تعداد رسمی این خودروها وجود دارد. جوگادها رسماً به‌عنوان شایسته جاده شناخته نمی‌شوند، و علی‌رغم چند پیشنهاد برای تنظیم آنها، سیاست ایمنی را نادیده گرفته است. وسایل نقلیه بداهه یا مقرون بصرفه در حال حاضر به عنوان وسیله ای برای حمل انواع بارها، از چوب گرفته تا میله های فولادی تا کودکان مدرسه، محبوبیت زیادی پیدا کرده اند. به دلایل ایمنی، دولت هند رسماً وسایل نقلیه jugaad را ممنوع کرده است. نوع دیگری از جوگاد به نام دوچرخه رهرا یا موتور سیکلت رهری، موتور سیکلت یا اسکوتر که به تریک های موتوری تغییر یافته است در استان پنجاب هند و ایالت های همجوار آن استفاده می شود. نوع دیگری از جوگاد به نام ریکشا فات-فاتری یا ریکشا فاتفاتیا، موتورسیکلت های هارلی دیویدسون دوران جنگ جهانی دوم که به تریک های موتوری تغییر یافته بودند، قبلاً در دهلی نو استفاده می شد.
(منبع ویکی پدیای انگلیسی جوگاد - من صفحه فارسی برایش نیافتم) متاسفانه آنچه که برای جامعه ایرانی در سال ها و دهه های آتی پیش بینی می شود خروش خلاقیت های محلی در برآورده سازی نیازها و احتیاجات ضروری است مطمئنا خلاقیت های ایرانی چیزی بهتر از جوگاد ثمر می دهد اما اگر خودروسازان اجازه بروز دهند و مسئولان بستر قانونی برای این کار را مهیا سازند.
