February 6th, 2023
امروز جلسه ای در یکی از سازمان ها بودم جهت بررسی پیشنهاده که متاسفانه بحث خوب جا نیفتاد و صد البته رغبتی در شنوندگان نبود تا چرایی علاقه من برای استفاده از مفاهیم نوآوری ممسئولانه و نوآوری ماموریت گرا برای شهر تهران دانسته و ارزش این باریک بینی فهمیده شود. قدر دانسته شود و در تخصیص اعتبارات سال 1402 به این مهم نیز بذل توجهی شود فارغ از اینکه چه کسی مسئولیت به منزل رساندن این مقصود را برعهده بگیرد که حسب قوانین بایستی اعلام صورت گیرد و پیشنهاده ها و سوابق بررسی و فرد مجری انتخاب گردد. از این رو متن زیر را که بیست و اندی روز پیش منتشر شده است و موید تازگی این رویکرد است، ترجمه کرده ام. مدخل بحث اینست که ما همواره نشسته ایم تا فشار فناوری و نوآوری به سمت مان آید حال آنکه لازم است تا مسئولان و جانب حاکمیت از منظر حکمرانی وارد سیاست گذاری و تبیین ماموریت ها برابر نیازمندی های ملی و شهری گردد سپس قابلیت های احصاء کننده این نیازهای فعلی و آتی را جهت برطرف سازی به جامعه خلاق و استارتاپی عرضه داریم. این جامعه خلاق و نخبگانی نیز جهت ایجاد نوآوری با بکارگیری خلاقانه انواع فناوری های نوین در ایجاد چنین نظام قابلیت هایی فعال گردد. حمایت ها و سیاست های تشویقی باید به این مسیر درآید. در غیر این صورت اینکه بنشینیم بلکه نوآوری و خلاقیت خود به خود به سمت حل معضلات شهری و ملی ما بیاید کار شایسته ای نبوده و از اساس نشان دهنده عدم وجود حکمرانی در عرصه خلاقیت و استعدادهای ملی و منابع انسانی مان است. بحث زیر به زیبایی چنین اتفاق قشنگی را بیان می کند:
اشتباهی در فهمیدن مفهوم نوآوری مسئولانه موجب شد تا متن زیر را ترجمه کنم. برای محققان، نوآوری مسئولانه فرآیندی است که به دنبال ارتقای خلاقیت و فرصتهایی برای علم و نوآوری است که از نظر اجتماعی مطلوب است و در راستای منافع عمومی انجام میشود. نوآوری مسئولانه فقط پیش بینی پیامدهای ناخواسته نیست. همچنین در مورد انعکاس نتایج مورد نظر است.اساسا نوآوری مسئولانه همانند مفهوم فناوری مسئولانه نیست. در فناوری مسئولانه از اساس به دنبال بررسی تاثیرات نامطلوب جانبی فناوری های نوین هستیم اما در نوآوری مسئولانه پرسش از این است که آیا مزایای علم به طور مساوی توزیع می شود؟ مسئولیت های اخلاقی نوآوران چیست؟ چگونه می توانیم فناوری و نوآوری را با نیازهای جامعه هماهنگ کنیم؟ همچنین در مورد انعکاس نتایج مورد نظر است. همانطور که محققان و نوآوران در سراسر پزشکی، تولید، فناوری های دیجیتال، تولید غذا و بسیاری از بخش های دیگر در حال شکل دادن به آینده هستند، ممکن است بخواهیم ابتدا بپرسیم: می خواهیم آینده چگونه باشد؟ نوآوری مسئولانه ما را ترغیب می کند تا در مورد نوع دنیایی که می خواهیم زندگی کنیم و چه کسی باید در طراحی آن مشارکت داشته باشد فکر کنیم.
نوآوری مسئولانه محققان، مبتکران و رهبران تجاری را آماده می کند تا:
پیش بینی کنید و خلاقانه به شرایط در حال تغییر پاسخ دهید
به طور انتقادی به ارزش ها و تأثیرات کارشان فکر کنید
تعامل و ارتباط با ذینفعان مربوطه
فرهنگهای نهادی را هدایت کنید که عادلانه، فراگیر و از نظر اجتماعی پاسخگو باشند
مطالب این بخش از UCL Home
https://www.ucl.ac.uk/responsible-innovation/what-responsible-innovation
تحقیقات جدید از پلتفرم علمی آینده نوآوری مسئولانه به رهبری دکتر سیمون فلیکه (DR SIMON FIELKE) این سوال را بررسی کرده است که "نوآوری مسئولانه و نوآوری ماموریت گرا چگونه ممکن است با هم کار کنند".
چه آنها را «روی ماه رفتن-‘moonshots’» بخوانند یا «ابتکارات علمی بزرگ» - آنها برخی از اصطلاحاتی هستند که ممکن است در ارتباط با «نوآوری مأموریتمحور- ‘mission-oriented innovation’» بشنوید. این یک چارچوب استراتژی-strategy framework است که بسیاری از دولت ها و سازمان ها، از جمله CSIRO شروع به پذیرش آن کرده اند.(متجرم: CSIRO سازمان تحقیقات علمی و صنعتی مشترک المنافع یک آژانس دولتی استرالیایی است که مسئول تحقیقات علمی است.) ماموریت ها به شکل طرح های تحقیقاتی در مقیاس بزرگ مانند کاهش کربن یا پایان دادن به زباله های پلاستیکی هستند. این ابتکارات در هسته خود با همکاری یکدیگر، با هدف دستیابی به پیشرفت های مهم با یک هدف نهایی ملموس است. مأموریتها در جهت حل «چالشهای بزرگ» یا مشکلات اجتماعی شناساییشده، در مقابل مشکلات خاصتر مبتنی بر حوزه یا نیازهای توسعه سیاست، کار میکنند. بهویژه در بخش کشاورزی، نوآوری مأموریتمحور با بسیاری از سازمانها در جریان است که برنامههای تحقیقاتی خود را حول اهداف بلندپروازانهای مانند «افزایش تولید مزرعه با منابع کمتر»، با سرمایهگذاری بسیاری در تحولات نوآورانه و آیندهدار مانند فناوری های دیجیتال، مواد غذایی مصنوعی، و اقتصادهای چرخشی، جمعآوری میکنند.
چالشِ "چالش های بزرگ"
نوآوری ماموریت گرا هدف نهایی مشابهی با حوزه نوآوری مسئولانه دارد: یعنی ارائه تأثیر مثبت از طریق علم و فناوری های نوآورانه. اما با راه اندازی چندین سازمان تحقیقاتی برنامه ها و برنامه های تحقیقاتی متعدد - که نیاز به هماهنگی و مقابله با جاه طلبی های فراتر از یک سازمان به تنهایی دارند - این خطر وجود دارد که پراکندگی و قطع ارتباط مانع از مزایای بالقوه شود. چنین پراکندگی می تواند منجر به افزایش هزینه ها بدون خرید مشترک در بین سازمان ها و بخش های ضروری شود. این امر به ویژه در مواردی صادق است که "نوآوری رقابتی" فرهنگ غالب یک سیستم نوآوری باشد. تحقیقات جدید از "پلتفرم علوم آینده نوآوری مسئولیتپذیر" این سوال را بررسی کرده است که «نوآوری مسئولانه و نوآوری مأموریتگرا چگونه میتوانند با هم کار کنند». پاسخ کوتاه به این سوال این است که شیوههای نوآوری مسئولانه میتوانند با موفقیت در کنار برنامههای نوآوری ماموریتمحور سازمانها کار کنند. و بهتر از آن، بیش از 10 سال تحقیق در مورد شیوهها و فعالیتهای نوآورانه مسئولیت پذیر وجود داشته است که میتوان از آنها در فرآیندهای توسعه نوآوری مأموریتمحور استفاده کرد.
ارزش ادغام RI (نوآوری مسئولانه) و ماموریت ها چیست؟
دکتر Simon Fielke از FSP نوآوری های مسئولانه، تیمی متنوع را رهبری کرد تا ارزش یکپارچه سازی نوآوری مسئولانه را به عنوان بخشی از دستور کارها در مقیاس ماموریت با تمرکز ویژه بر ماموریت های کشاورزی و غذایی بررسی کنند. نویسندگان، که نماینده واحدهای تجاری مختلف از سراسر CSIRO، و همچنین یک همکار از دانشگاه تاسمانی بودند، از تجربه در توسعه و ارائه دوره های کوتاه برای ایجاد ظرفیت نوآوری مسئولانه استفاده کردند. آنها این یادگیری را شامل تحقیقات برای درک بهتر نوآوری ماموریت گرا در زمینه سازمان های کشاورزی-غذایی استرالیا و برنامه های پایداری و بهره وری جمعی گسترش دادند. یافتههای آنها که در مجله نوآوری مسئولانه منتشر شده است، نشان میدهد که در نظر گرفتن فرآیند، ورودیها از طریق فعالیتها و از طریق خروجیها، سرمایهگذاری در نوآوری مأموریتمحور برای جهتدهی به عملکرد افراد درگیر، مهم است. دکتر فیلکه گفت که وقتی صحبت از ارائه علم و فناوری آیندهمحور در سیستمهای پیچیده اجتماعی و فنی میشود، چیزهای زیادی برای یادگیری از نوآوری مسئولانه وجود دارد و بالعکس. دکتر فیلکه گفت: «روشن است که رویکرد مأموریتمحور به نوآوری، یک ضرورت را برای بستهبندی فعالیتهای تحقیقاتی بهگونهای ایجاد میکند که به جاهطلبیهای فراگیر برای غلبه بر چالشهای بزرگ با شرکای ما برسد.» ماموریت ها به عنوان فرصت هایی برای بزرگتر فکر کردن نویسندگان سه حوزه کلیدی همپوشانی بین نوآوری مسئولانه و نوآوری ماموریت گرا را پیشنهاد کردند که در نمودار زیر ساده شده است:
1- چالشها و مأموریتهایی که به آنها رسیدگی میکنند، محصول تعاملات سیستم نوآوری موجود (گذشته) هستند.
2- ماموریت ها سرمایه گذاری های موقت در جهت نوآوری هستند (حالا).
3- فعالیتها در حوزه ماموریتها و یادگیری و توسعه قابلیتهای بعدی، سیستمهای نوآوری آینده را میسازند.
الکس کوک، یکی از نویسندگان، مدیر کل ماموریتها، میگوید مشارکت در این مقاله و پروژه مرتبط با آن، Mission Responsible، روی رویکرد CSIRO به (خط لوله) ماموریتها تأثیر گذاشته است. «چالشهای استرالیا بزرگتر و پیچیدهتر میشوند - و به فناوریها و برنامههای نوآورانه نیاز دارند. این امر مستلزم آن است که تیمهای بزرگتر و چند رشتهای را پیرامون فناوریهایی مانند هوش مصنوعی و ML، کوانتومی و مواد جدید وارد کنیم، اما همچنین به این معنی است که ما باید در فرآیندهای فنی اجتماعی مربوط به توسعه آنها سرمایهگذاری کنیم.» با سرمایهگذاری تسریعشده در فناوریهای مخرب، نیاز فزایندهای به ایجاد روشهای نوآوری مسئولانه از ابتدا ایجاد میشود - تا اطمینان حاصل شود که راهحلهای مأموریتمحور ما به درستی برای حداکثر منافع ملی هدفگذاری شدهاند.»
منبع ترجمه: https://research.csiro.au/ri/responsible-innovation-mission-oriented-innovation/