چند وقت پیش وبیناری به دعوت مرکز مطالعات و برنامه ریزی شهر تهران ارائه کردم در خصوص دوقلوهای دیجیتال شهری که می تونید با کلیک "اینجا" در آپارات مشاهده کنید. اگر چه متاسفانه مشکلاتی در نحوه برگزاری وجود داشت. بصورت خلاصه دوقلوی دیجیتال صرف نمایش دیجیتالی یک دارایی نیست بلکه تلاشی است برای ایجاد نمونه ای تا حد ممکن واقعی از یک پدیده یا فرایند یا دارایی و تجهیزات. از این رو در حد غایی یک رابطه دو طرفه بین دوقلوی دیجیتال و نمونه فیزیکی اش وجود خواهد داشت.
مفهوم استفاده از دوقلو دیجیتال به عنوان وسیله ای برای مطالعه یک جسم فیزیکی برای اولین بار توسط ناسا در دهه 1960 معرفی شد. ناسا فضاپیماهای خود را در سطح زمین تکرار کرد تا با سیستم‌های موجود در فضا برای مأموریت‌های اکتشافی مطابقت داشته باشد. این فناوری به طور قابل توجهی در ماموریت آپولو 13 به نمایش گذاشته شد. از طریق دوقلوهای بهم متصل، کنترل ماموریت توانست به سرعت شبیه‌سازی‌ها را برای مطابقت با شرایط فضاپیمای آسیب‌دیده و راهبردهای عیب‌یابی برای بازگرداندن ایمن فضانوردان به خانه تغییر دهد.( توضیحات من: اگرچه در آن زمان نامی از دوقلوی دیجیتال برده نمی شد و در واقع نمونه های سفینه های فضایی نیز نمونه های واقعی فیزیکی مشابه نمونه اصلی بودند که نمونه آیینه ای خوانده می شدند بودند نه دیجیتالی.)
در اوایل دهه 1970، رایانه‌های مرکزی به عنوان سیستم‌های دیجیتالی دوقلو برای نظارت بر تأسیسات بزرگ مانند نیروگاه‌ها مورد استفاده قرار گرفتند. در دهه 1980، سیستم‌های CAD دوبعدی مانند اتوکد برای تولید نقشه‌های فنی پدید آمدند و طراحی هر چیزی را با کامپیوتر ممکن می‌کردند و به سرعت توسط میلیون‌ها طراح و مهندس مورد استفاده قرار گرفتند.
در دهه اول قرن بیست و یکم یعنی از سال 2000، طراحی به کمک رایانه سه بعدی ( 3D CAD ) با مدل‌سازی و شبیه‌سازی پارامتریک، طراحی مجموعه‌های پیچیده‌تر را به روش‌های هوشمندتر، مانند پایگاه داده‌ای از اشیاء به هم پیوسته، امکان‌پذیر کرد. به سرعت به اواسط دهه 2010، توسعه دهندگان پیشرو 3D CAD، عمدتاً برای همکاری و مدیریت پروژه، و به تدریج برای طراحی مولد،راه‌حل‌های مبتنی بر ابر (رایانش و ذخیره سازی ابری) را راه‌اندازی کردند، اگرچه بیشتر (نرم افزارها و) ابزارهای CAD مبتنی بر دسکتاپ باقی ماندند.
روزگار ما نشان‌دهنده پیدایش عصر دوقلوهای دیجیتالی سه بعدی است که فراتر از داشبورد و مدل‌های سه‌بعدی می‌روند تا قفل داده‌ها را از منابع متعدد در هر دستگاه یا پلتفرمی برای همکاری، تجسم و تصمیم‌گیری بهتر باز کند.
