مهاجرت اجباری: مرگ رویای متاورس در ایران- چرا به متاورس ما مجوز نمی دهند؟/ندادند؟/ نخواهند داد؟

"تصویر را با هوش مصنوعی ساخته ام برای مهاجرت اجباری پیشرویم که نمی دانم به کدامین گناه باید بروم و اصلا به کجا بروم!" گویا تا خود عزیزان متاورس های مثلا ملی با هزینه های نفتی چند همتی بالا نیاورند اینکه تو چریکی و پارتیزانی موفق تر از همه شان متاورس ات را لانچ کنی، پدیده جذاب استارتاپی دیده نمی شود بلکه ریشخند زدن به همه تلاش های مذبوحانه ای ست که می رود تا همچون تجربه های قبلی در لینوکس ملی و ... سرمایه های انسانی و مادی این مملکت را به باد فنای ملی و انباشت منافع شخصی ببرد.

"مهاجرت اجباری اشاره به جابجایی اجباری شخص یا اشخاص به محلی دور از خانه یا منطقه‌شان دارد. این اجبار می‌تواند خشونت‌آمیز باشد. مهاجرت اجباری در طول تاریخ به دلایل مختلف اتفاق افتاده‌است. جابجایی جمعیت به دلایلی مختلف مانند پروژه‌های عمومی یا پاکسازی قومی تحمیل می‌شود."

اپیزود 1:

هنوز از بلژیک به ایران برنگشته بودم که دوستم می گفت بروی پشیمان می شوی!

اپیزود 2:

در ایران در مقطع دکترا 6 سال و سپس 4 سال دوندگی تا هیئت علمی شدن حسابی اذیت شدم. مجبور شدم برای بهانه نداشتن سابقه تدریس هر هفته یک روز بروم شهرستان دانشگاه دولتی تدریس کنم بمدت 4 سال و برگردم تهران تا پاسخی برای سوال کلاهت کو در رزومه بیابم. وقتی وارد دانشگاه شدم با انبوهی از اعضای هیئت علمی مواجه شدم که هیچ وقت پیش از این تدریس نکرده بودند.

اپیزود3:

از سال 1387 با شبکه عصبی مصنوعی و انواع الگوریتم ها تا امروز کار کردم و احتمالا اولین ایرانی بودم که از آن سال ها خلا داده های تاریخی را با شبیه سازی فیزیکی - شیمایی حل کردم و تا امروز شبیه سازی هیبریدی می کنم و هوش مصنوعی در این صورت بسیار قدرتمند تر خواهد بود بخصوص در مواقعی که پیش بینی برای رخدادهایی است که تا کنون رخ نداده اما می توانیم در شبیه سازی ها آنها را داشته باشیم.

اپیزود4:

دو سال است که متاورس فتورئالیستیک با یک محیط شهری ایرانی بازسازی شده 3 بعدی واقعی، بالا آورده ایم و آواتارهای خودمان و بچه ها آنجا هستند ابتدا دعوت شدیم به رونمایی و بعد با اعتراضات به حجاب "ما فیلتر شدیم!" تا امروز اولین شرکت ایرانی هستیم که برای اخذ مجوز و رگولاتوری در سندباکس های ایران پذیرفته شده ایم اما هنوز اندر خم هزارتوی مجوز متاورس در ایران اندر خم کوچه اولیم!

اپیزود 5:

همه مجبورم کردند و می کنند تا مهاجرت کنم. از معاونت *** در دولت دوازدهم، سیزدهم تا الان و همه مسئولان دیگر می گویند اینجا جای این کارها نیست برو! تو چرا مانده ای. الان مجوز بهت بدهند چهار روز دیگر گرفتارت می کنند... همیشه این حرفها را از آن طرف ابی ها می شنیدم اما این بار همه پشت میز نشین های این طرفی هم اینها را می گفتند. عمرت را تباه کردی برگشتی. اشتباه نکن سریع تر برو.

اپیزود 6:

اینجا می نویسم تا بدانید اگر رفتم من به اجبار رفتم. این یک نسل کشی از استعداد و توانمندی بدون داشتن رابطه است. من پالیسی اینجا را هیچ وقت نیاموختم. همیشه بعد از توکل بخدا با خودم و تلاش خودم پیش رفته ام و هرجا هم دعوت به همکاری شدم برای "خرکاری" و بیشتر از این حیوان زحمت کش کار کردن دعوت شدم. هیچ زمانی روی آسایش ندیدم اما از کار کردنم و از کاری که قبول می کنم و کرده ام لذت برده ام.

اپیزود 7:

نفرین باد بر آنها که با رانت خواری، جیره خواری، و بهانه های واهی فرصت ها را از ما می گیرند و گرفتند و خواهند گرفت. نفرین بر آنهایی که حداقل یک اینترنت مناسب را از ما گرفتند. فیلترینگ را آوردند و همیشه فاتحان دنیای بی رغیب در فضای مجازی هستند. حداقل های کاری آرزوی ما شد. حداقل داشتن اجازه فعالیت رسمی و نه حتی حمایت و سرمایه گذاری. من هم می روم اما بدانید من به اجبار می روم. تازه باید قدردان باشم اگر اجازه یابم که بروم. متاسفم برای همه آرزوهایی که در ایران داشتم. و چه خوب که سال 1396 فروردین از باسلام بیرون امدم و چه خوب که بعد از فاند کردن کوکباز و حامی بازار دیگر به هیچ دعوتی برای کارآفرینی سازمانی بله نگفتم. امروز حاصل خستگی و نا امیدی 12 سال گذشته است و نه برامده از اتفاقی ناگهانی یا هیجانی زودگذر از هفته های گذشته. بگذار همه بدانند در اینجا دست هایی تو را هل می دهند تا بروی و نمانی. تازه باید قدردان شان باشی. و من شاکرترین شاکرانم.

اپیزود8:

خارجی ها همین را می خواهند و داخلی ها هم همین را. این چه داستانی ست؟ چرا؟