نیاز به دیده شدن، برای خیلی از ما جز تکذیب نیست...اما وقتی با خودت صادق باشی از درونت این حس وجود داره، اصن اصلیترین علت اینکه انسان رو موجودی اجتماعی میدونن به نظر من همینه... حالا یکی بیشتر یکی کمتر...
من، توی دوران #خودشناسی و سفر به درونم از امشب تصمیم گرفتم به جای اینستا اینجا بیشتر باشم و عوضش اونجا فعلا و تا مدتی که به تنهایی واقعی خودم نرسیدم فعالیتی نکم. اخه میدونی من اخیرا دارم فکر میکنم که به ما باید خیلی زود یاد میدادند که اول اولش تنهایی خودمون رو محترم بشمریم توی خودمون رو ببینیم و اینجوری از آسیبهایی که به خودمون و به جامعه مون و به نامها و دلایل الکی میزنیم دور میمونیم.
ما یاد گرفتیم اونچه تصویر خوب از خودمون هست رو به دیگران نشون بدیم و این الگو در اینستاگرام به هزار و یک دلیل بسیار شایع است. در حالیکه اگه تلاش میکردیم اول خودمون رو خوب بشناسیم و ضعف و قوتهامونو چه بسا انسان کاملتر و بهتری میشدیم.
اینجا توی ویرگول یه تصمیمی گرفتم که فارغ از هر موافق و مخالفی و بی دغدغه ای خود خود خود واقعیم باشم...
برای همین اینجارو انتخاب میکنم تا لااقل زخمی که برداشتم رو خودم خوب کنم اینجا بمونم...امیدوارم از پسش بربیام هرچه زودتر.
میدونی ما آدمها همونقدر اجتماعی هستیم و نیاز به دیده شدن داریم همونقدر هم (باز هم به دلیل اینکه درست پرورش نیافتیم) به هم زخم میزنیم یا بهتر بگم روی هم اثر میذاریم. از رابطه ای به رابطه دیگه میریم و فکر میکنیم خب اتفاقی نیوفتاده یه سری چیز خوب رو با یه سری چیز خوب دیگه عوض کردیم...اما اینو در نظر نمیگیریم که هر شخصی و هر رابطه ای یه تاچی و یه اثری در روح و روان ما میذاره...اینها جمع میشند و ما یه جایی وا میدیم...
زخمهای خودم رو خوب میکنم ...از پس تنهاییم بر میام و فقط اون موقع ست که دوباره برمیگردم توی جمع...
SMHN
