با اینکه دو سال دیگه کنکور دارم و دارم از الان تلاش میکنم تا مشکلاتم رو حل کنم و موضوعاتی مثل : حرف مردم، اضافه وزن و درس و بدبختی . سروپنجه نرم میکنم.
اما هیچوقت نمیتونم از بغل دستی ام بهتر باشم.
امروز بغل دستی ام بهم گفت:《 اگر میتونستم ماشین حساب سر جلسه کنکور ببرم حتما رتبه ام زیر ۱۰۰ میشد.》
و من با تعجب بهش گفتم:《زیر۱۰۰؟》
گفت:《آره دیگه مفاهیم رو بلدم چرا زیر ۱۰۰ نشم .》
زنگ بعدش معلم زبان برگه های زبان رو بهمون داد.من شدم ۱۴ از ۱۶ و اون شد ۱۵.۷۵ از ۱۶
ناراحت بودم خیلی ، خیلی زیاد.
میدونی چرا؟ چون همون بغل دستی ام بود که سوالاش رو از من میپرسید ولی نمره اش بالاتر بود.
بعد بغل دستی ام گفت:《این (یعنی من) همیشخ غلط داره، نمره اش همیشه از ما( دوستامون) کمتره》
خیلی بهم برخورد. تاحالا هیچکس انقدر دقیقا تو صورتم بهم نگفته بود که چرا اینجوری ام.
بغل دستی ام تنها دوستم توی کل مدرسه اس بقیه شون همکلاسی ان.
بخاطر همین اصلا نمیتونم ببخشمش.حتی نمیخوام دیگه ببینمش . ولی حتی نمیتونم جای دیگه برم یا حتی مدرسه ام رو عوض کنم.
میخوام برم یه مدرسه دیگه
