فرض کنید توریستی هستید که دومین بار با خانواده به ایران سفر می‌کند. این بار هم با خانواده آمدید تا تجربه خوب سفر قبلی را تکمیل کنید. خدا رو شکر هواپیما در فرودگاه بین‌المللی به زمین میشینه و در خلال حرکت هواپیما به محل توقف سیمکارت‌های ایرانی که دفعه قبل خریده بودید رو در گوشی خود و اعضای خانواده قرار میدید. همون ابتدا پیامکی به زبان فارسی و براتون ارسال میشه که توانایی خوندن اون رو ندارید و با توجه به تجربه‌ی سفر قبلی احتمال میدید که تبلیغاته. بی‌خیال پیامک میشید و با انتخاب زبان انگلیسی و ستاره فلان مربع که دفعه قبل یاد گرفتید قصد خرید بسته اینترنتی رو دارید تا با خانواده تماس بگیرید و از رسیدنتون به مقصد آگاهشون کنید. همچنین شماره‌ای در دست دارید که قرار است به محض رسیدن با آن تماس بگیرید تا آژانسی که سفر شما را هماهنگ کرده راننده رو برای شما بفرسته. ستاره مربع‌هایی که وارد می‌کنید کار نمی‌کنند و احتمال می‌دهید مشکل از سیمکارت باشد. بقیه‌ی اعضای خانواده هم همین مشکل رو دارن.
بعد از مهر گذرنامه و تحویل گرفتن بار به یکی از نمایندگی های اپراتورهای موجود مراجعه می‌کنید و جویای مشکل میشید. تازه اونجا می‌فهمید یکسری از پیامکهای فارسی سفر قبل تبلیغاتی نبودن. اما چون فقط به زبان فارسی بودن توانایی خوندنش رو نداشتین. میگن که باید گوشی رجیستر بشه، مراحل کار رو میپرسی که با اشاره میگن رو اون کاغذ نوشته. میری کاغذ رو میخونی میبینی که تمام دستور العمل به زبان فارسیه! با پرسجو از این و آن شما رو راهنمایی میکنن به کافی‌نت. باز به زور و زحمت متوجه میشی موارد زیر رو برای رجیستر کردن گوشی میخوان:
با توجه به اینکه در سفر قبل تمامی سیمکارت‌ها رو به نام خودت گرفتی مجبوری مجددا سه عدد سیمکارت برای دیگر اعضای خانواده بگیری. باز مراجعه میکنی به یکی از دکه های زرد، آبی یا بنفش برای تهیه سیم کارت که مشکل دیگه‌ای پیش میاد. برای عضو کوچک خانواده که 16 ساله است، سیم کارت صادر نمیشه، چون که زیر سن قانونیه. از همین الان ناراحتی، چرا که میدونی داداش بزرگه با همین اهرم فشار (اینترنت) با داداش کوچیکه کلی تو سر و کله هم میزنن که چرا اینترنت هات‌سپات نمیکنی، اما چاره ای نیست.
اون مواردی رو که کافی‌نت خواسته بود رو میبری براش. با یه حساب کتابی که سر از تهش در نمیاری بهت میگه که مبلغ قابل پرداخت اینقدره و پرداخت میکنی. بعد همونجا منتظر میشی تا گوشی‌ها رجیستر بشن. اما زهی خیال باطل! صاحب کافی‌نت میگه که الان سیستم همتا قطعه، اگرم وصل بشه تا حدود 2 هفته طول میکشه تا گوشی رجیستر بشه! شما حساب کتاب میکنی که من کلا ده روز اینجام، چطوری 2 هفته صبر کنم!؟ بسیار ناخرسند و عصبانی پولا رو از صاحب کافی‌نت پس میگیری و دنبال راه حلی. شانس میاری و جوانی اونجا بهت پیشنهاد خرید مودم جیبی رو میده تا با اون بتونی کاراتو انجام بدی. هزینه سوم رو هم روی دستت میزارن و مجبوری انجامش بدی. حداقل الان میتونی با خانوادت تماس بگیری و از دل نگرانی درشون بیاری.
بعد از این همه هیاهو راه میفتی از فرودگاه خارج بشی، یادت میفته که به آژانس زنگ نزدی. شماره رو سیو میکنی تا با واتس‌اپ تماس بگیری اما کاشف به عمل میاد شماره تلفن ثابته و واتس اپ نداره.با زبان بی زبانی به این و اون رو میزنی تا بلاخره یکی شماره رو برات میگیره و با آژانس هماهنگ میکنی که راننده کجا بیاد.
این داستانی که بالا نوشتم چند وقت پیش برای یکی از آشنایان اتفاق افتاد (با کمی دخل و تصرف).
بنده خدا بعد این قضایا با من تماس گرفت تا شاید بتونم کاری براش انجام بدم. تنها کاری که تونستم واسش انجام بدم این بود که یه سیمکارت به نام خودم بخرم و گوشیش رو به نام خودم رجیستر کنم. البته شانس اورد که طی سه ماه قبلش به مسافرت خارج از کشور رفته بودم، والا این کار رو هم نمی‌تونستم انجام بدم. همچنین تا یکسال نمیتونم گوشی به نام خودم رجیستر کنم.
برای رجیستر کردن تلفن همراه یک توریست، فرایند حدود 2 هفته به طول می انجامد. اگر شخص، عمدا یا سهوا در مهلت 30 روزه برای رجیستری اقدام نکند، مشکلات زیادی در سفرهای بعدی برایش پیش می‌آید که هیچ راه‌حل فوری ندارد.
این مشکلات با احتمال بالایی ممکنه برای هر توریستی اتفاق بیفته. با توجه به اینکه کشور ایران پتانسیل جذب توریست رو داره، مشکلات و راه‌حل‌هایی که به ذهنم میرسه رو مطرح میکنم. اگر شما هم مشکل یا راه‌حلی به نظرتون میرسه که عنوان نشده در قسمت نظرات بنویسید.
اولین مشکلی که به نظرم اومد استفاده نکردن از زبان خارجی در فرودگاه، پیامکها، سایت و حتی تماس تلفنی با مرکز همتا است.
راه حل: در دستورالعمل‌های موجود در فرودگاه زبان انگلیسی و عربی (چون تعداد توریست عرب زبان زیاده) رو اضافه کنن. در اولین پیامک ارسالی، پیام به سه زبان فارسی، انگلیسی و عربی ارسال بشه و در ادامه به روشی به کاربر اختیار داده بشه که یکی از زبانها رو انتخاب کنه. سپس با کاربر با همون زبان انتخابی ارتباط حاصل بشه. سایت هم فقط نیاز به ترجمه داره. در رابطه با تماس تلفنی با مرکز همتا فقط کافیه چند نفر مسلط به زبان خارجی رو استخدام کنن.
برای رجیستر کردن گوشی یک فرد با گذرنامه خارجی فرایند حدود 2 هفته طول میکشه که اگر اون شخص عمدا یا سهوا در مهلت 30 روزه این کار رو انجام نده مشکلات زیادی در سفرهای بعدی براش پیش میاد که هیچ راه‌حل فوری نداره.
محاسبه قیمت گوشی فرمولی داره که یه ایرانی هم بزور میتونه سر از تهش دربیاره. هم قیمت ارزی که باهاش قیمت گوشی رو محاسبه میکنن قیمت بازار نیست و هم قیمت اعلامی از طرف گمرک در جایی درج نشده (الا در سامانه ثبت گوشی گمرک و بعد ار طی مراحل که طبیعتا توریست ازش خبر نداره).
راه حل: در قسمتی از سایت همتا بتوان با انتخاب نوع گوشی هزینه رجیستر رو اعلام کنن.
اگر شخصی با فرزندانش به ایران اومده باشه، و با توجه به اینکه هر شخص فقط میتونه یک گوشی رو رجیستر کنه، در هیچ حالتی نمی‌تواند گوشی فرزندان زیر 18 سال خود را رجیستر کند.
راه حل: خرید سیم کارت برای مسافرین زیر 18 سال آزاد باشد.
یه راه حل کلی هم به ذهنم رسید که به احتمال زیاد عملی باشه. ارائه سیمکارت توریستی به مسافران. به این نحو که در نمایندگی اپراتورها سیمکارتهایی با پیش شماره خاص و مدت اعتبار محدود(مثلا یک سال) ارائه شود. این سیم کارت قیمتی بالاتر از معمول خواهد داشت (مثلا 300 هزار تومان، 30 دلار). در همون نمایندگی سیم کارت با گذرنامه شخص صادر میشه و بر IMEI گوشی قفل میشه (یعنی روی گوشی همراه دیگه ای کار نکنه). میتونن برای این نوع سیم کارتها شرایط سنی رو هم بردارن. تازه با ثبت ملیت اون مسافر توسط نمایندگی اپراتور میشه تبلیغات هدفمند برای مناطق توریستی و با زبان ملی همون مسافر انجام داد. حالا مسافر در یکسال هر چند بار که به ایران بیاد سیم کارت داره و از شر همتا و دردسرش خلاص میشه. تازه اپراتورها میتونن تعرفه سیم کارتهای توریستی رو گرونتر ارائه کنند و درامد بیشتری داشته باشن.
در انتها اشاره کنم که این اولین مطلب من در فضای مجاز و ویرگوله. ابتدا مطلب رو با زبان نوشتاری رسمی شروع کردم و احساس کردم بسیار زمخت و بی روحه، به همین خاطر ادامه مطلب رو به زبان محاوره نوشتم. امیدوارم اگر مشکل یا نقدی بر مطلبم دارید اون رو یادداشت کنید.
