می‌خوام این پست رو خودمونی بنویسم.
عاقا! هزار جا می‌خونم و می‌شنوم و می‌بینم که دیالکیتک نشسته! کافه دیالکتیک، دیالکتیک تنهایی، نگاه دیالکتیک، اهالی دیالکتیک، فاز دیالکتیک...🙄 خب این یعنی چی!؟
یکی میگه فلسفه، یکی میگه همون دونستنه، یکی میگه روش سقراطه و خلاصه هر کسی از ظن خود یارش شده... ولی من می‌خوام عین کلام افلاطون رو در مورد دیالکتیک امروز بگم تا شما هم از ظن خودتون یارش بشین، نه از ظن من😉
سقراط میگه فعالیت‌های روح ایناست:
بعدش میگه خب، دانش و شناسایی از راه استدلال رو با هم میگی شناسایی خردمندانه و اعتقاد و پندار هم با هم میگیم عقیده.
حالا
بعد از این تقسیم بندی میگه:
«پس تو نیز کسی را اهل دیالکتیک می‌دانی که در مورد هر چیز بتواند هستی راستین و ماهیت آن چیز را دریاید؟»
این به نظرم کامل نشون میده دیالکتیک از نظر سقراط یعنی چی.
