چیزی از زمین باقی نمانده؛ نه پونه ای، نه بابونه ای، نه دلخوشی به اطلسی و بهاری شکفته. زمین، در نیمه راه خویش، به زانو درآمده است؛ لباس خاکی اش را به تن کرده است و می چرخد بر مدار تباهی.
دیگر نمی‌شود با یک دم عمیق آرامش را مهمان خانه ی نقلی ریه هایت کنی...
دیگر نمی‌شود بدون عذاب وجدان تنفس کنی...
دیگر نمیتوانی نادیده بگیری! دیگر این رسوایی را اگر بخواهی هم نمیتوانی انکار کنی...
میدانی؟! دلم برای ریه هایم میسوزد ، شنیده ام میگویند وقتی طعم داشتن چیزی را چشیده باشی و بعد از دستش بدهد درد بیشتری را متحمل میشوی تا وقتی که به کل آن را نداشته باشی
اکنون حال ریه هایم یه هیچ عنوان قابل توصیف نیست چراکه آنها با تمام وجود درد زمین را حس میکنند ،چون آنها می‌دانند تنفس هوای تمیز که لذتی و دارد و حالا غبار سنگین هوا ذره ذره آنها را آب می‌کند چون آنها زمین بدون آلودگی را تمام و کمال حس کردند ..زندگی کرده اند.. حالا چگونه بهشان بگویم که:آقا جان نیست! هوای تمیز نداریم!
محیط زیست یعنی محیط زندگی و همان طور که میدانیم جایی است که تمامی موجودات کره ی زمین باهم زندگی می کنند و به هم وابسته هستند. ما و دیگر موجودات نیاز داریم که محیط زیست سالمی داشته باشیم تا بتوانیم بدون دردسر زندگی کنیم.
این جملات را بارها و بارها در کتاب های درسی تکرار شده است از همان کلاس اول تا همین حالا که دارم سال آخر را میخوانم.
شاید با خودت بگویی ، خب که چه؟
ولی میدانی جانم! این بلا را ما سر زمین آوردیم! با اینکه زمین تنها به ما اختصاص نداشت ، ما به تنهایی آن را به ویرانه کشیدیم ، آخِر تقصیر آن حیووان های بی‌گناهی که روز به روز و ثانیه به ثانیه تحت اثر ندانم کاری های ما گرفتار و در آخر این دنیا را با دلخوری ترک میکنند چیست ؟!
چرا باید جزای کارهای مارا این فرشته های بی‌زبان های بدهند؟
چرا باید ماسک هایی که جان مارا حفظ می‌کند، جان آنهارا اینطور بی‌رحمانه بگیرد؟
وضعیت ماسک‌های رها شده در طبیعت و گرفتاری حیوانات در آن، چنان بحرانی است که فعالان حقوق حیوانات و محیط زیست در کمپین‌ها از مردم درخواست میکنند که قبل از دور انداختن ماسک‌های خود حتما بند‌های آن را ببُرند تا حیوانی در آن گرفتار و زجرکش نشود.
با خودم فکر میکنم شاید اگر هر کدام از ما به نوبه خود تلاش کرده بودیم تا زمین را پاکیزه نگه داریم و آلودگی ها را از آن پاک کنیم ، اینگونه مدیون زمین نمیشدیم.
از کجا معلوم ؟! شاید حتی همین حالا که درگیر ویروسی ناشناخته بنام کرونا هستیم و فردا سال جدید را بدون در آغوش کشیدن عزیزانمان آغاز می‌کنیم ،در حال پس دادن کارما هستیم!
شاید تصور کنید چنین کارهای کوچیکی مثل جمع کردن یک زباله یا کاشتن یک درخت به مناسب های مختلف ، تفکیک کردن زباله ها یا حتی روشن نکردن آتش در پیک‌نیک و دور همی های خانوادگی چه دردی را دوا می‌کند ؟ یا، همه که اینکار هارا میکنند! بگذار ما هم تافته جدا بافته نباشیم!
ولی اگر می‌دانستیم همین کار های کوچک چقدر در سالم ماندن زمین و بقای نسل این فرشته های معصوم تاثیر میگذارد، این محبت کوچک را از زمین دریغ نمیکردیم و باعث وقوع اثرات جبران ناپذیری به زمین نمیشدیم.
شاید باعث نمیشدیم که دریا با آن عظمتش در زباله های ما غرق شود.
شاید باعث نمیشدیم جنگلهایمان رنگ سیاهی به خود بگیرند.
طبیعت مهربان ترین دوست ما و بهترین منتقد علم تجربی است، اگر تنها اجازه دهیم اطلاعیه هایش بی طرفانه وارد ذهنمان شود.
میدانی جانم ؟!هنوز هم دیر نیست ، جلوی ضرر را از هرجایی بگیری منفعت است
بیاید در حفظ زمینمان بکوشیم، بیاید همه با هم و دست به دست هم جلوی مرگ زمین را بگیریم.
برای زیستن تنها همین یک زمین را داریم.
#پیک_زمین
