مرگ

به ساعت، به دقیقه و به ثانیه...
نزدیڪ و نزدیڪ تر مے شویم به دنیاے درون خود...
همه در تلاش هستیم که دیرتر به خواب بریم؛ اما غافل از اینکه قدرت او بیشتر از انسان خاکے است، انسان از خاڪ است و به خاڪ بر مے گردد تا روز موعود در مقابل الهه عالم لب به سخن بگوید و تا آنچه کاشته را برداشت کند.
بدان انسانے که ناخواسته از عرش به فرش آمد و بعد از تولد دوباره اش از فرش به عرش برخواهد گشت نمی‌تواند اختیارش در تواند خودش باشد.
چرا که او بنده است و بس...
بنده‌اے که مخلص و مرید مے ماند و بس..
پس انسان همان آدم است است و آدم همان خاڪ است و خاڪ همان ذات است و ذات همان روح است و روح همان نور است و بس..

پس مرگ همان لطف است و بس
پس شکر خدا مے گویم و بس...
الحمدلله رب العالمین