ویتامین D نقش مهمی در حفظ سلامت بدن و عملکردهای حیاتی آن دارد و کمبود آن بدن را در خطر ابتلا به بیماریهای مختلف قرار میدهد.
۱. دوری از نور خورشید
وقتی زیر نور خورشید قرار میگیریم، اشعه ماوراء بنفش خورشید (UVB)، ۷-دیهیدروکلسترول موجود در پوست را ابتدا به پیشویتامین D۳ و سپس به ویتامین D۳ تبدیل میکند. اما بیشتر ما هنگامی که زیر نور خورشید قرار میگیریم ضدآفتاب میزنیم و جلوی رسیدن UVB به پوست را میگیریم. همچنین کمتر به فضای بیرون از خانه میرویم و بیشتر در محیطهای بسته هستیم.
دستها، پاها یا کمرتان را چند بار در هفته ۱۰ تا ۳۰ دقیقه زیر نور خورشید نگهدارید تا ویتامین D بدنتان تامین شود.
۲. پوست تیره
افرادی که پوست تیره دارند، پوست آنها بهطور طبیعی ملانین بیشتری دارد که همچون ضدآفتاب عمل میکند. این نوع پوست توانایی کمتری در جذب نور خورشید و تولید ویتامین D دارد. بنابراین افراد با پوست تیره برای بالا بردن سطح ویتامین D در بدن باید بیشتر زیر نور خورشید بمانند.
۳. رژیم غذایی نامناسب
اگرچه نور خورشید منبع اصلی ویتامین D است، مواد غذایی متنوعی مانند ماهیهای چرب (سالمون، خالمخالی، تن)، محصولات لبنی و غلات غنیشده و زردههای تخممرغ وجود دارد که حاوی ویتامین D هستند. با مصرف آنها میتوانید سطح ویتامین D خود را افزایش دهید. اگر رژیم غذایی مناسبی نداشته باشید، این ویتامین مهم را از دست میدهید.
۴. چاق بودن یا داشتن اضافهوزن
ویتامین D محلول در چربی است و به این معناست که در سلولهای چربی ذخیره میشود. افرادی که چاق هستند یا اضافهوزن دارند، بیشتر ویتامین D در بافتهای چربی آنها ذخیره شده و کمتر استفاده میشود. بنابراین برای اینکه بدنتان بتواند از ویتامین D بهدرستی استفاده کند، مراقب باشید دچار اضافهوزن یا چاق نشوید.
۵. عوامل مربوط به سن
هرچه سن بالاتر میرود، توانایی پوست در تولید ویتامین D از نور خورشید کمتر میشود و احتمال دارد کلیهها هم نتوانند این ویتامین را به شکل فعال درآورده و در اختیار بدن قرار دهند. بنابراین افراد مسن باید بیشتر از روزهای جوانی خود، زیر نور خورشید قرار بگیرند.
۶. برخی بیماریها
برخی بیماریها همچون اختلالات گوارشی (مثل، سلیاک و بیماری التهابی روده)، بیماریهای کبدی و کلیوی، جذب، سوختوساز یا سنتز ویتامین D را مختل میکنند. دراینصورت برای جذب این ویتامین، به مکملها یا درمانهای پزشکی نیاز است.