انسان، موجودی ساده در عین تمام پیچیدگی هاست. دلیل این سادگی چارچوب بندی های ذهنی اوست. جامعه برای کنترل رفتار های آدمی تدبیری اندیشیده است. پرورش آن بر اساس برخی اصول. این باعث محدود شدن طرز فکر انسان و کنترل بدون مشکل رفتار او می شود. ذهن از چارچوب خودش خارج تر نمی شود. برای مدیریت جامعه و کنترل آن، ایده ای بس به جا و کارآمد است. یک سری اصول تدوین می گردند. این اصول در مدارس آموزش داده می شوند. ذهن کودک را کاملا مطابق با آن اصول چارچوب بندی می کنند. و افرادی با رفتار های کاملا کنترل شده خروجی این سیستم است. رفتار هایی که می توانستند تنوعی به اندازه تعداد نفرات موجود در جامعه داشته باشند، حال در چارچوب هایی بسته بندی و قالب بندی شده اند و نمی توانند از حدی فراتر روند. خلاقیت می میرد. تازگی میمیرد. باید از این چرخه رها شد. باید از آن جست تا افق هایی دور تر را بتوان درنوردید.
