سلام آرتین عزیز .
میدونم اینو نمی‌خونی . اما من واقعا با شنیدن این خبر ناراحت شدم . یه لحظه هم حتی نمیشه تصور کرد جای تو بودن چقدر عذاب آوره . اینکه هر روز به جاهای خالی تو قلبت نگاه بندازی و ببینی دیگه هیچکی نمونده . و اینکه از بچگی تنها بشی .
من نمی‌تونم کاری برای تو انجام بدم که حالت بهتر بشه . نمی‌تونم عزیزانت رو برگردونم . تنها هنر من قلمیه که به دست دارم . پس این کارو به بهترین شیوه ی خودم انجام میدم .
پس بازم بهت میگم : واقعا متاسفم و آرزو میکنم بتونی ادامه بدی . چون روح کسانی که تو دوسشون داشتی و اونا هم دوست داشتن همیشه پیش تو هستن. امیدوارم این بخشی از دردت رو جبران کنه .
میدونم اینا کلیشه این ، اما تنها راهیه که میتونم هم دردی مو نسبت به تو ابراز کنم.
صوفیانا~
