میگن که هر آدمی یه بوی خاصی داره. یه عطری که وقتی حسش کنی، صاحب اون عطرو همهی خاطراتش برات زنده میشن.
دقت کردی؟ وقتی بعد از یه مدت طولانی به خونت برمیگردی، خونه یه بوی خاصی داره؛ بوی دلتنگی... بویی که تا قبل رفتن از اونجا و دوری ازش حس نمیکردی.
منم همین حس رو دارم هوژینم:)
وقتی که از پیشت برمیگردم، همه وجودم بوی عطر تن تورو میده...دستام، آغوشم، صورتم، موهام؛ هرجایی که از عشق تو پر شده.
خیلی غمگین کنندست که عطرش باشه و یارت نه... وقتی با هر نفس احساس میکنی هنوز پیشته.
عطر تن تو...
بوی آرامش
بوی امنیت
بوی اشتیاق
بوی تلاش
بوی عشق
بوی فداکاری
بوی ازخودگذشتگی
بوی زندگی میده.
بوی سیگار کلاسیکی که شبا روشن شده تا درد گذشته بسوزونه رو میده.
بوی الکل تندی که دلیل چند لحظه بیخیال زمان حال شده بوده رو میده.
بوی کارو تلاش برای ساختن آینده رویاییت رو میده.
ساده بخوام بگم؛ عطر تنت، قصه کامل زندگیته...
بوی دردهای گذشته، بیخیالی های امروز، و رویاهای فردا
حتی اگر نابینا،ناشنوا، یا لال شوم، هیچوقت نمیتوانید عطر حضور یارم را از من بگیرید:)

-دخترِ آبی-