گاهی نیاز داریم کسی باشد که فقط حرف‌هایمان را بشنود، حتی غر زدن‌هایمان. کسی که فقط بشنود، بی قضاوت، بی نصیحت. اصلا گاهی تنها نیازمان این است که کسی باشد که تأییدمان کند. کاش یک نفر بود که درک می‌کرد گاهی فقط باید تأیید کرد، نصیحت را بگذاریم برای زمان مناسبش.
در این سخت ترین روزها که در آستانه تصمیمی بزرگ هستم خسته و عصبی و نیازمند همراهی و همفکری هستم ولی تنهاترینم.
