سلام...
بی تردید همه ما با این قبیل نوشته ها راجب ماه تولد برخورد کردیم. امروز صبح که بیدار شدم، وقتی وضعیت واتساپم رو چک کردم، یکی در میان به متولدین شهریور ختم میشد، حالا یا تبریک تولد، یا از این مدل متن هایی که عکسش رو گذاشتم.
خوب یادمه، اول دبستان که بودم، درس های آخر کتاب فارسی، فصل ها، ماه های سال رو بهمون یاد دادند. از اونجایی که تو خانواده های ما جشن تولد چیز مرسومی نبود و کسی برای بچه اش تولد نمی‌گرفت، ما هم زیاد تو قید وبند این حرفا نبودیم واصلا نمیدونستیم چند سالمونه یا که متولد چه روز و چه ماهی هستیم. سن ما رو از پدر ومادرمون میپرسیدن، البته وقتی خواستم برم مدرسه، کلاس اول، سنم رو میدونستم. حالا اینکه چطور سالروز تولدم رو فهمیدم جریان داره، تا قبلش حتی سالی که به دنیا اومدم رو هم نمیفهمیدم. جریان از این قرار بود که دوم ابتدایی، ایام الله دهه فجر، همه ميدونند که تو مدارس اون موقع ها چه غوغایی بود و چه جشن هایی که برپا میشد و گروه سرود و برنامه هایی که کلاس ها یا خود مدیر ومعاون مدرسه تدارک می‌دیدند. از زمانی که ماه های سال رو شناختم، از اسم بهمن خیلی خوشم میومد. ناخودآگاه، حتی تا اول ابتدایی اصلا دلیل جشن های 22 بهمن و دهه فجر رو نمیدونستم. تو دوران کودکی هر لحظه ای که برای بچه ها مفرح وشاد باشه، روزایی که جشن باشه، عید باشه، واسه بچه ها روزهای به یاد ماندنی و اوقات دلپذیری هستند. من از اونجایی که واژه «بهمن» به نظرم قشنگ بود و ازش خوشم اومده بود، دوست داشتم متولد این ماه باشم. سال دوم دبستان وجشن دهه ی فجر که برگزار شد، پایان مراسم، معاون مدرسه اعلام کرد که دانش آموزانی که در تاریخ 22 بهمن به دنیا اومدند، فردا شناسنامه هاشونو بیارند تا بهشون هدیه ای داده بشه، این حرف شبیه یه بمب تو سرم ترکید، ساعت آخر کلاس رو نفهمیدم چجوری گذشت، فقط منتظر صدای زنگ مدرسه بودم، یه حسی بهم میگفت :من متولد 22 بهمنم و یکی از اون هدیه ها مال منِ، هیجان و شورخاصی داشتم. زنگ که به صدا دراومد، کیفم و برداشتم و رفتم سراغ خواهرم، فقط با تمام توان می دوییدم که برسم خونه وشناسنامه رو پیدا کنم و بذارم کنار، تا فردا که رفتم مدرسه، تحویل معاون بدم و جایزه بگیرم. جریان رو واسه خواهرم تعریف کردم و اون ازم می‌پرسید تو مطمئنی 22 بهمن به دنیا اومدی؟ منم جواب میدادم : آره...
وقتی رسیدیم خونه بدون فوت وقت از برادر بزرگم خواستم، شناسنامه رو بیاره، ازم پرسید واسه چی میخوای؟ گفتم :فردا قراره واسه متولدین روز 22 بهمن جایزه بدن، شناسنامه رو باید ببرم مدرسه، داداشم گفت :مگه تو متولد همچین روزی هستی؟ بازم بخاطر اون حس عجیبی که داشتم، گفتم:بله، گفت :پس صبر کن شناسنامه رو بیارم، اونم با یه هیجانی رفت سراغ مدارک، شیطنتش گل کرد که اول خودم نگاه میکنم و بعد بهت میگم، منم که سراز پا نمی‌شناختم و منتظر یه اوکی بودم، یهو داداشم شناسنامه رو بست، گفت :تو متولد 29 دی هستی نه 22 بهمن، یه لحظه انگار ذهنم از هر تصوری که راجب فردا داشتم، خالی شد، بغض اجازه نمی‌داد حرف بزنم، بی حرف راه اتاق رو گرفتم و رفتم، فقط هر دوسه دقیقه یکبار زیر لب غرولند میکردم
«دی» ، اینم شد ماه؟
مردم چه روزی به دنیا میان، من چه روزی به دنیا اومدم؟
از این ماه دو حرفی، از این کلمه «دی» خوشم نمیومد، فرداش که رفتم مدرسه، یکی از همکلاسیامو دیدم که با کادو از دفتر اومد بیرون، یه لحظه بهش زل زدم، بچه ها گفتند :متولد 22 بهمنِ...
یکم که بزرگتر شدم، از ماه تولدم خوشم اومد، از خود کلمه ی «دی»، تازه اون موقع بود که توی مجلات، طالع بینی ماه و روز رو میخوندم، یا شخصیت های متولدین ماه ها چه ویژگی ها دارند، حدودا چهار، پنج تا کله خم میشد تو روزنامه، هر کسی دنبال ماه تولد خودش، از سنگ ماه و رنگ ماه وحیوان ماه و نمادش بگیر تا چیزهای دیگه، چقدرم با نوشته ها و تعاریفی که میشد، کیف میکردیم و کلاس میذاشتیم ?
تا نوجوانی یکی از سرگرمی هایی بود که دنبال میکردیم و بعضی از جمله هایی که نوشته شده بود، رو جدی می‌گرفتیم وباورمون میشد.
اما حالا دیگه، نخونده رد میشم از بغل این صفحات، البته که تو فضای مجازی هم یه گوشه ای رو به خودش اختصاص داده و بعضیا به شوخی یا نمیدونم شاید عده ای هم با یقین کامل پست و استوری میذارند، و شخصیت خودشون رو متناسب با ماه تولدشون معرفی می‌کنند، در صورتی که خیلی از ویژگی ها شاید به ندرت تو یه شخص مشاهده بشه یا اصلا هر چند وقت یکبار ویژگی های اشخاص رو یا عوض می‌کنند که شبیه سری قبلی که راجب ماه تولدت خوندی نیست یا که از ماهی به ماه دیگه منتقلش می‌کنند ?
به هر ترتیب، شاید اینجور موضوعات گاهی برای سرگرمی و مزاح با دوستان جالب باشه، اما من اعتقادی به این دست مسائل ندارم، به نظرم شخصیت آدما بنا به اصالت، ذات، محیط، جامعه، آگاهی و اعتقاداتش و چیزهایی که به مرور زمان کسب میکنه نشون داده میشه ، نه اینکه در طالع یک آدم تعریف شده باشه، اخلاقیات و شخصیت آدم هاست که یک جامعه رو تعریف میکنه و چه بهتر که به روش های دیگری برای شناخت خودمون رو بیاریم و موضوعات بیهوده رو کنار بگذاریم.
