برای سوخته دل بستر و مزار یکیست
تمشک ترش لب و تنگ زهرمار یکیست
تفاوتی نکند اشک و بغض و هق هق ما
مسیر چشمه و سیلاب و آبشار یکیست
هنوز گرده ی سهراب سرخ مثل عقیق
هنوز رسم پدر سوز روزگار یکیست
هنوز طعنه به جان می خرد زلیخا و
هنوز بر در کنعان امیدوار یکیست
هزار بار دلم سوخت در غمی مبهم
دلیل سوختنش هر هزار بار یکیست
حرام باشد اگر بی وضو بغل گیرم
که قوس پیکره ی برنو و دو تار یکیست
شبی ترنج به بر می کشد شبی حلاج
شکایت از که کنیم ای رفیق؟ دار یکیست
دو مصرع اند دو ابرو شکسته نستعلیق
میان هر غزلی بیت شاهکار یکیست
به دست آنکه نوازش شدیم تیغ افتاد
دلیل خون جگری من و انار یکیست!
به دشنه کاری قلبم برس ادامه بده
خدای هر دوی ما انتهای کار، یکیست
حامد عسکری
