دخترم باید بدانی که لازم است از هرگونه ترحم دور شوی،
لازم نیس خودت را به کسی ثابت کنی،
از آدمهای سنتی که کاری برایت نمیکنند اما فقط با ترحم لحظه ات را به باد میدهند فاصله بگیر.
دخترم چیزی را به خودت نگیر و مطمئن باش که مادرت قوی تر از هر زنی است که میتوانسته برایت مادری کند، تو همه چیز و همه کس داری دخترم، حسرت نخور.
فقدان طبیعی است، همه گاهی تجربه اش میکنند، برایش غصه نخور؛ خودت را با کسی مقایسه نکن، هر کسی مشکلات خودش را دارد، از تجربه ی دیگران درس بگیر و به جا قضاوت کن و اشتباهات دیگران را تکرار نکن؛
فرصت مراقبه به خودت بده، گاهی فقط بنشین و نگاه کن، یا حتی نگاه هم نکن، چشمهایت را ببند، فقط نفس بکش و به چیزی فکر نکن. من همیشه در کنارتم.
آدمها و چیزها میایند و میروند، خودت را به کسی واگذار نکن. من تمام حس های تو را درک میکنم، تو دیر زمانی در من زیسته ای. همواره در درونم تو را خواهم داشت و تو را درک میکنم.
همه انسانند و آسیب پذیرند و فرقی با هم ندارند، فقط تجارب و آسیب هایشان با هم فرق میکند. یا دیرتر یا زودتر چیزی را تجربه میکنند، یا کمتر یا بیشتر یا سطحی تر یا عمیق تر چیزی را درک و دریافت میکنند.
خود را فراموش نکن و خودت را دوست داشته باش.
روزها میگذرند، گذشته ها رفته اند، در این لحظه شادی ات را حفظ کن و غم را از خود دور کن و چشم به راه شادی های آینده باش.
درد اجتناب ناپذیر است، بگذار برق چشمانت را همیشه ببینم و خیالم راحت باشد که بیهوده تو را به این دنیا نیاورده ام ..
