بر فراز آسمان ها

ورای تمام ابر ها

آنقدر آرامم کنون

که ستاره مقصد و ماه خانه است

آنجا که

مبداِ رعد، بذر باران است و سقف آسمان، نوازندهِ بال

جایی که

سایه‌‌ به روی ابر افتاد

دیگر نه ترسی از طوفان می‌ماند و نه راه روبرو

زیباست از زمین

براقِ آبیِ پاک

لیکن

سرد است آسمان

تنها کنار تو آرام می‌شوم

ای آفتاب

بر رعشه بال های تنهای من بتاب

میرا
مرداد ۱۴۰۱