ورای تمام ابر ها
آنقدر آرامم کنون
که ستاره مقصد و ماه خانه است
آنجا که
مبداِ رعد، بذر باران است و سقف آسمان، نوازندهِ بال
جایی که
سایه به روی ابر افتاد
دیگر نه ترسی از طوفان می‌ماند و نه راه روبرو
زیباست از زمین
براقِ آبیِ پاک
لیکن
سرد است آسمان
تنها کنار تو آرام می‌شوم
ای آفتاب
بر رعشه بال های تنهای من بتاب
میرا
مرداد ۱۴۰۱
