پرچشم کشتی صبح بالا ببرید
لنگر از صخره اندوه کَنید
بادبانهای زمان را بسپارید به عشق
کشتی عاطفه را، سوی دریای محبت ببرید
دل نازک شده از تابشِ خورشیدِ خوشی را کوکِ امواج طراوت بکنید
برگ یک دفتر شعر، به قلم ناز کنید
بنویسید به نور، تا جهان تازه شود
میرا شهریور ۱۴۰۰
