سمیه مهاجر (پادکست رادیو اَزی)
سمیه مهاجر (پادکست رادیو اَزی)
خواندن ۳ دقیقه·۹ ماه پیش

نامه ای به سال ۱۴۰۳

نامه ای به سال 1403
نامه ای به سال 1403


https://castbox.fm/vd/681506136

سلام سال ۱۴۰۳ عزیزم امیدوارم حالت خوب باشد یعنی امیدوارم خیلی خیلی خیلی خوب باشی چرا که قرار است تا چند روز دیگر نزد ما بیایی، گویا اگر عمرمان کفاف دهد، ۳۶۶ روز در خدمتت هستیم، غرض از نوشتن این نامه، هم رفع دلتنگی بود و هم چنانچه بپذیری دعوتنامه ای برای خوش آمدگویی.

روزها در خیالم برایت نامه می نوشتم، نامه هایی پرسوز و گداز و حتی نامه هایی عاشقانه از سر دلتنگی و تنهایی، آخر این روزها کارم نوشتن است آنقدر می نویسم تا کلمات خسته شوند، بعد از نوشتن هم دیگر هیجانی برای ارسالش نداشتم، این بار هم تصمیم گرفتم بنویسم، امید است که به دست مبارکت برسد.

و البته که سلام ما اگر چه گرگ نیستیم اما چندان هم بی طمع نمی باشد، می خواهم خواهش کنم قبل از اینکه قدم بر چشمانمان بگذاری گمشده هایمان را نیز برایمان بیاوری.

همان ارزشهای نابی که به نظر می رسد در زندگی، کمیاب شده باشند و شاید هم نایاب، امیدوارم با خودت نگویی عجب آدم پر رو و از خود راضی است، خرده فرمایش دارد و به مهمان سفارش هم می دهد، اما چه کنم چاره ای برایم باقی نمانده است، خواهشی از تو دارم اینکه وقتی آمدی با خودت این چندتا چیز را بیاوری:

اول با خودت «عشق» بیاور خواهش می کنم این دردانه ما را حتما در چمدانت بگذار، بله عشق آدمها به هم و «وفاداری» و «همدلی»که جگر گوشه های عشق هستند.

«شادی» را حتما حتما بیاوری لااقل تو، این بار جایش نگذار آخر چندسالی است بقیه آن را جا می گذارند و آنوقت «خشم و کینه» تا می توانند جولان می دهند و سایه سیاهشان را بر سرمان آوار می کنند.

آه! ۰۳ عزیزم دیگر دارم کم کم چهره اش را فراموش می کنم، «آزادی» را می گویم همه ما نیازمندش هستیم و او دور از ماست، اگر «آزادی» را برایمان بیاوری هیچوقت این لطفت را فراموش نخواهم کرد.

«رحم و انصاف» هرچه چمدانت جا داشت بردار، جوان هایمان و حتی کودکانمان کشته می شوند و گویی هیچ اتفاقی نیفتاده است.

راستی یادت نرود «شجاعت و صداقت» را بیاوری بدون این دوقلوها اصلا «عشق» دوامی نخواهد داشت.

یک وقت «آگاهی» را جا نگذاری آخر همه اینهایی که گفتم بدون «آگاهی» از دست می روند چرا که وقتی کسی از قیمتشان آگاه نباشد از دستشان خواهد داد.

دوست مهربانم، ۱۴۰۳ بزرگوارم، «امید» را در آغوشت بیاور و خیلی از او مراقبت کن امید که نباشد ما حتی نمی توانیم منتظر تو بمانیم چه برسد به چمدان سوغاتی هایت.

اجازه بده فکر کنم ببینم چیزی را از قلم نیانداخته باشم، ممممم …

خجالت می کشم بگویم…

می ترسم با خودت فکر کنی فقط برای همین منتظرت هستیم…

ممنونم که خودت گفتی، بله پول خیلی مهم است و لااقل حلّال خیلی از مشکلات ما، اما لطفا «برکت» را هم با خودت بیاور بدون «برکت» پول می شود چرک کف دست.

و دیگر «سلامتی» و مراقبت از روح و جسم خود است که فقط در همین صورت، سوغاتی هایت به جانمان می چسبد و کاممان را شیرین می کند.

یادت باشد خیلی خیلی دوستت داریم و چشم به راه آمدنت هستیم، زود بیا و برایمان خبرهای خوش بیاور…

دوست دار تو

قلبی به وسعت تمام جغرافیای ایران

اسفندماه 1402

شنیدن نامه صوتی از لینک زیر

https://shenoto.com/album/podcast/231888/%DB%B4%DB%B0-%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%D8%A7%DB%8C-%D8%A8%D9%87-%D8%B3%D8%A7%D9%84-%DB%B1%DB%B4%DB%B0%DB%B3-%D8%A7%D8%B2-%D9%82%D9%84%D8%A8%DB%8C-%D8%A8%D9%87-%D9%88%D8%B3%D8%B9%D8%AA-%D8%AC%D8%BA%D8%B1%D8%A7%D9%81%DB%8C%D8%A7%DB%8C-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86
https://shenoto.com/album/podcast/231888/%DB%B4%DB%B0-%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%D8%A7%DB%8C-%D8%A8%D9%87-%D8%B3%D8%A7%D9%84-%DB%B1%DB%B4%DB%B0%DB%B3-%D8%A7%D8%B2-%D9%82%D9%84%D8%A8%DB%8C-%D8%A8%D9%87-%D9%88%D8%B3%D8%B9%D8%AA-%D8%AC%D8%BA%D8%B1%D8%A7%D9%81%DB%8C%D8%A7%DB%8C-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86
https://virgool.io/p/zuwvbxeihbv6/%3Ciframesrc=


سال ۱۴۰۳نامه نوشتنارزش انسانپادکستعشق
مدرس عاشق و کتاب باز
شاید از این پست‌ها خوشتان بیاید