مسأله از این قرار است که خداوند متعال در قرآن کریم فرموده : ﴿ لَئِن شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ... ﴾¹، و اما مشکل اصلی اینجاست که اکثر عزیزان این تکه از آیه را اشتباه ترجمه میکنند، معمولاً برای ترجمه می فرمایند که :
شکر نعمت، نعمتت افزون کند! و این ترجمه به نظر صحیح و سالم است ، اما مشکل اینجاست که داخل عبارت بالا کلمه «نعمة» نه وجود دارد و نه میشود آن رو در تقدیر گرفت، بلکه این مثل زیبا مربوط به حدیث زیر است : امام حسین (علیه السلام) فرمودند:
شُکرُکَ لِنِعمَةٍ سَالِفَةٍ یَقتَضی نِعمَةً آنِفَةً؛²
شکرگزاری تو نسبت به نعمت گذشته، نعمت آینده را فراهم می آورد.
بنابراین اینگونه ترجمه می شود : اگر شما شکر این نعمت را به جا بیاورید، شما را زیاد میکنم!
بله درست متوجه شدید! شمای شاکر زیاد خواهید شد، نه نعمت هایی که در اختیار شماست، اما آیا این مطلب درست است؟
جواب را میتوان در مبحث «انواع شکر» پیدا کرد.
سه مرتبه برای شکر وجود دارد : قلبی، زبانی و عملی . و بر طبق آنچه از روایات به دست آمده، بالاترین درجه شکر نعمت این است که ما انسان ها از نعمت هایی که در اختیار داریم در مسیر رسیدن به خدا و خدمت به خلق او صرف کنیم : «الشُّکرُ هُوَ صَرْفُ الْعَبْدِ جَمیعَ ما أنْعَمَهُ اللهُ فیما خُلِقَ لاِجْلِهِ؛ شکر عبارت از این است که انسان، تمام آنچه را خدا به او روزی داده برای آن اهدافی که آفریده شده است صرف کند».
خب، اگر انسان از زبانش در راه خیر استفاده کند، با دستش به دیگران کمک کند و با شنیدن حرفهایشان درد آنها را کمتر کند، آیا در نهایت رشد نمی کند؟ طبیعتاً پاسخ مثبت است .
امیدوارم به اندازه کافی مطلب مفیدی بوده باشد.
منابع :
۱. سوره مبارکه ابراهیم، آیه7
۲. موسوعة کلمات الامام الحسین(علیه السلام)، ص 768
