باران یعنی رحمت الهی و هرکس به شیوهای آن را از خداوند طلب می کند، یکی با دعا، دیگری با نماز، جماعتی با تالوگردانی یا شیوه های مرسوم هرمنطقه .خدای مهربان از خواستهی بندگانش آگاه است چه این خواستن بر زبان جاری شود، یا در دل باشد و در سکوتی پر معنا پنهان بماند.

درست است که باران، به اراده و قدرت خداوند میبارد اما خواستن ما هم در نزول این نعمت موثر است. در این میان انسانهای بیتفاوتی هم زندگی می کنند .
در گذشته، بیشتر مردم کشاورز بودند؛ نبودِ باران، یعنی نبودِ روزی. پس همه با دل و جان، از خداوند طلب باران میکردند. امروز اما، بسیاری از مردم دیگر از کشاورزی روزی نمیبرند، و شاید در دلشان، آن نیاز و تمنای باران کمتر حس شود.
باران رحمت الهی است؛ نعمتی که بر زمین میبارد، زندگی را تداوم میبخشد و دلها را شاد میکند.
خدایا باران رحمتت را شکر می گوییم