با نوشتن و انتشار این متن من برای اولین بار به اشتراک گذاری محتوا در فضای مجازی رو تجربه میکنم.
سال های خیلی قبل وقتی هنوز اینترنت یه پدیده ی نوظهور بود و من هم یه نوجوون پر از ذوق کاوش کردن بودم یه وبلاگ ساخته بودیم با دوستم و از همه چی اونجا مینوشتیم اما از اون سال به بعد من فقط یه بیننده بودم تو دنیای مجازی. یادمه اولین باری که گوشی هوشمند خریدم با ذوق فراوون شروع کردم به نصب اپلیکیشن ها. نوبت به اینستا رسید و من آیدی ساختم و واردش شدم. یکمی که گشتم داخلش خوب یادمه که ترس برم داشت. از حجم مطالبی که در جریان بود ترسیدم.
شما تصورش رو بکن که من اونموقع یه نوجوونی بودم که تازه کنکورش رو داده و از اونجایی که نتیجه ای که آورده برای خانواده رضایت بخش بوده یه گوشی جایزه گرفته! و قرار به زودی پا بذاره به دنیای بزرگسالی. تا قبل اون هم من درگیر درس و مدرسه بودم و نهایت فعالیت مجازیم یه آیدی کلوب بود قبل تر ها. حالا با این پیش زمینه وارد یه دنیایی شدم که پر از زندگی های رنگی رنگی، جذاب و متفاوت از اون چیزی که من زیسته و تجربه کرده بودم. نتیجه ی چند روز گشت و گذار من تو این فضا روشن شدن موتور مقایسه بود. انقدر این موتور با سرعت بالا شروع به کار کرد که من این برنامرو به سرعت از گوشیم حذف کردم و مدتها سمتش نرفتم.
بعدها که بیشتر سروکارم با فضای مجازی شد متوجه شدم که هرچقدر هم سعی میکنم یاد بگیرم و سر دربیارم اما این فضا انتهایی نداره. در نتیجه رویارویی با این حجم از ناشناخته باز هم من رو می ترسوند. از طرفی دیدن فیلم و سریال هایی که با مضمون دنیای مجازی و آسیب ها و بخش های تاریکش بود به این ترس من دامن میزد.
اما حالا تصمیم دارم این ترسم رو ببینم و باهاش رو به رو بشم. با شناخت هایی که از خودم پیدا کردم یک سری ریشه های این ترس برام مشخص شد. اینکه من از قضاوت شدن میترسم و هنوز صحبت های دیگران در من اثرگذاره، اینکه من هنوز خودم رو با دیگران مقایسه میکنم، اینکه من تحمل ابهام و ندونستن و عدم قطعیت رو ندارم و موارد دیگه که تو این متن نمیگنجه. البته هنوز معتقدم که بخشی از این ترس نیازه که بهم یادآور بشه که احتیاط کنم.
تصور میکنم همونطور که سواد خوندن و نوشتن اونطور سفت و سخت آموزش داده شد بهمون سواد استفاده از دنیای مجازی هم باید آموزش داده میشد. این عدم آگاهی و بی سوادی من تو این زمینه باعث شد نتونم از مزایاش زودتر استفاده کنم. اما الان چیزی که من رو خوشحال میکنه اینه که با شناخت و آگاهی دارم به سمتش حرکت میکنم برای همین امید دارم که بتونم هدفمندتر و با حداقل آسیب ازش استفاده کنم.
این نوشته ی کوچیک بمونه به یادگار از اولین تولید محتوای من در دنیای مجازی. البته اگه اسمش رو اصلا تولید محتوا بشه گذاشت:)
اگه شما مدتهاست فعالیت میکنین خوشحال میشم برام از تجربیاتتون بگین و بهم یاد بدین.
