کاربر قبل از خوندن، فقط یه چیز میبینه: تیترت.
در کمتر از سه ثانیه تصمیم میگیره بخونه یا اسکرول کنه.
یعنی:
اگه تیترت قلاب نندازه، حتی شاهکار هم نوشتی،
تو صندوق خاک میخوره.
تیتر، نگهبان دروازهی محتوای توئه.
یه نگهبان یا دعوتگره، یا سد راه.
بیایید بدون تعارف ببینیم چرا بیشتر تیترها توی اولین نگاه میمیرن —
و چطور میشه کاری کرد که تیترت خودش یه دلیل برای کلیک باشه.
چون تیتر:
اولین چیزیـه که تو صفحهی نتایج یا شبکههای اجتماعی دیده میشه
تعیین میکنه کاربر کلیک کنه یا رد شه
باید «وعده بده»، ولی صادقانه
قراره با کمتر از ۱۲ کلمه، ذهن مخاطب رو قلقلک بده
تیتر مثل در یه مغازهست.
قفل باشه یا زشت باشه، کسی تو نمیاد.
«نکاتی درباره محتوا»
نه چالش، نه جذابیت، نه تمایز.
این تیترها هیچکس رو قلقلک نمیدن.
«همه چیز درباره سئو»
همه چیز؟ واقعاً؟
مخاطب دنبال همه چیز نیست، دنبال چیز خاصیه.
«سئو را متحول کنید!»
شعار تبلیغاتی خوبه، ولی برای مقاله جواب نمیده.
مخاطب میخواد بدونه دقیقاً چی قراره یاد بگیره.
«یک تجربه شخصی»
چی؟ از چی؟ چرا باید بخونم؟
مخاطب باید بفهمه قراره با چی روبهرو بشه.
«این نکته زندگیات را عوض میکند!»
اگه پشتش محتوای درست نباشه، فقط باعث بیاعتمادی میشی.
اعتماد مخاطب، یهبار از دست بره، دیگه برنمیگرده.
«مقالهای درباره فرآیندهای محتوایی»
فرآیند؟ مقاله؟ اینا کلمات زنده نیستن.
زبان باید نزدیک، انسانی و ملموس باشه.
«راهنمایی برای نویسندگان تازهکار»
اگه بنویسی: «چطور تو هم بدون تجربه، نویسنده بشی؟»
خیلی شخصیتره. مستقیم با خواننده حرف میزنی.
مخاطب دنبال چی میگرده؟
تیترهایی که:
یه سوال واضح رو جواب میدن
یه قول مشخص میدن
کوتاه و سادهان
شامل کلمههایی مثل «چطور»، «چرا»، «بهترین روش» هستن
یا حس کنجکاوی و فوریت ایجاد میکنن
ولی همه اینها یه شرط داره:
باید به قولی که تو تیتر دادی، وفادار بمونی.
یک تیتر خوب معمولاً سه بخش داره:
[چه چیزی] + [برای چه کسی] + [با چه ارزشی]
مثلاً:
«۷ راهکار ساده برای نویسندگانی که از نوشتن مقدمه متنفرن»
یا:
«چطور با ۱۰ دقیقه در روز، برندت رو قویتر نشون بدی؟»
هم سادهست، هم وسوسهکننده.
بیایید این تیتر ضعیف رو در چند مدل قویترش کنیم:
تیتر اولیه: «اشتباهات رایج در تولید محتوا»
حالا چند تا نسخه حرفهایتر:
«۷ اشتباهی که باعث میشن محتوای تو خونده نشه»
«اگه محتوات کلیک نمیگیره، احتمالاً این اشتباهارو داری»
«چرا با این ۳ خطا، مخاطب رو فراری میدی؟»
هر کدومشون یه وعده مشخص و یه حس واقعی به مخاطب میدن.
قبل از اینکه مقالهت رو منتشر کنی، تیتر رو امتحان کن:
به دو نفر نشون بده، بپرس روش کلیک میکنی؟
اگه گفتن «نه»، بپرس چرا.
از ابزارهایی مثل CoSchedule Headline Analyzer یا Sharethrough Headline Analyzer استفاده کن.
و مهمتر از همه:
اگه خودت اسکرول کنی و تیترت رو ببینی، روش کلیک میکنی؟
اگه جواب نه بود، هنوز وقت ویرایشه.
تیتر یه مقاله توی ویرگول، با تیتر پستش تو تلگرام فرق داره.
هر پلتفرم حالوهوای خودش رو داره.
توی ویرگول، تیتر باید آموزشی و شفاف باشه؛ منطقی، ولی یه وعده هم بده.
توی لینکدین، بهتره تیتر احساسیتر و شخصیتر باشه؛ طوری که حس گفتگو بده.
توی تلگرام، تیتر باید محاورهای و قلابدار باشه؛ راحت، کنجکاوکننده، و یهجورایی رفیقطور.
و توی گوگل، داستان فرق میکنه — اونجا تیتر باید دقیق، خلاصه و کلیدواژهمحور باشه تا موتور جستوجو بفهمه دقیقاً در مورد چیه.
دنیای محتوا تغییر کرده.
چند اشتباه جدید که مخصوص امروز هستن:
تیترهایی که مثل ChatGPT حرف میزنن.
متنهای ماشینی با ساختار تکراری ("۱۰ روش برای...") دیگه جذاب نیستن.
تیتر باید حس انسان بده.
تیترهای بیفوریت.
مخاطب باید حس کنه اگه نخونه، چیزی از دست میده.
تیترهای بدون تمایز برند شخصی.
اگه لحن خاص خودت رو نداشته باشه، گم میشی وسط سر و صدا.
تیتر خوب اونیه که تو یه نگاه، دلیل کلیک رو بده.
چند تا نشونه ساده داره:
خاص و واضح باشه؛ مخاطب بدونه قراره چی یاد بگیره.
وعده بده، ولی واقعی. نه اغراقآمیز و نه گولزننده.
یه حس کوچیک تو خواننده بسازه — کنجکاوی، ترس از جا موندن یا امید به رشد.
کوتاه باشه؛ معمولاً کمتر از ۱۲ کلمه بهتر جواب میده.
مستقیم با «تو» حرف بزنه. چون وقتی متن شخصیتر میشه، اثرش دو برابر میشه.
یه تیتر خوب لازم نیست شاعرانه باشه.
فقط باید باعث شه مخاطب ناخودآگاه بگه: «این دقیقاً همونه که دنبالش بودم.»
تیتر خوب باعث میشه مقالهت شروع بشه.
تیتر بد کاری میکنه حتی شروع هم نکنی.
یاد بگیر تیتر بسازی، نه تیتر پر کنی.
به مخاطب بگو:
«این همون چیزیه که دنبالشی.»
بدون فریب، بدون شعار.
یه تیتر خوب، دروازهی دیدهشدنه.
باهاش، مسیر مقالهت از خاکخوردن به خوندهشدن عوض میشه.
📌 اگه این سبک حرف زدن باهات جور بود،
تو کانال تلگرام «حامی سئو» (hamiseo) هر روز ۳ تا پست میذارم.
ساده، قلابدار، بیادعا.
🟢 یه نگاهی بنداز: حامی سئو
