موضوع شب نامه و تاثیر مخربی که داشت، فارغ از اینکه دانسته یا نادانسته بود یا برای تامین منافع شخصی یا گروهیِ احتمالی بود (یا شاید هم با دغدغه‌های فراتر از منفعت‌طلبی) آنقدر مهم هست که لازم باشد به آن پرداخته شود.
البته بر خلاف دوستانی که معتقد هستند نباید شب نامه ساخته می شد یا بشود، من معتقدم باید همه حق حرف زدن داشته باشند. حتی شب نامه ساز ها، حتی شب نامه نویس ها. لااقل این شب نامه ساز ها آنقدر صداقت دارند که اسم خودشان را پایش بزنند. که این ارزشمند است و قابل تقدیر.
تنها مشکل کوچکی وجود دارد و آن این است که همه ی تریبون های رسمی در اختیار «شب‌پنداران» قرار دارد.
منظور از شب پندار در اینجا عزیزانی هستند که همه چیز را تیره و تاریک می بینند و گمان می کنند هر حرکتی، قطعاً از سوی دشمن است و توطئه است مگر اینکه خلافش ثابت شود.
وگرنه آزادی عقیده و بیان حتی برای کسی که جهت فکری اش مخالف تو است، حقی است که باید به رسمیت شناخته شود. چه از این سر طیف و چه از آن سر طیف.
موضوع شب نامه موضوعی است که باید به شدت جدی گرفته شود و به شدت باید با این نوع نگاه، به صورت منتقدانه برخورد شود . هر عزیزی که می تواند، به نظرم، باید نسبت به این نوع نگاه موضع بگیرد.
کوتاه آمدن در برابر نگاهی که هر حرکت نویی را توطئه ای از سوی دشمن فرضی می پندارد، امروز، خطایی است که بعدا برای همه ما که در فضای استارتاپی و در ادامه، در فضای کسب و کار دیجیتال هستیم تبعات گسترده ای خواهد داشت.
به فرض اینکه در بعضی جاها هم، نظر دوستان دلواپس صحیح باشد (که واقعاً در بعضی جاها صحیح است و شواهد آن نیز پیداست و اخیرا هم مستنداتی از سرمایه گذاری های مشکوک در اینترنت دست به دست می شود) ولی به نظر من، این موضوع، و ناسالم بودن بخشی از فضا، قابل تعمیم به کل فضا نیست.
مشکل این است که شب نامه دوستان، به بهانه ی یک دستمالِ سر، قیصریه ای را به آتش می کشند.
این آتش اگر رها شود، با توجه به رسانه های در اختیار عزیزان دلواپس، در بلند مدت، می تواند دامنه گسترده تری پیدا کند و خاموش کردن آن بسیار دشوار تر خواهد شد. به نظرم، همین حالا باید نسبت به آن موضع گرفت و نسبت به روشن کردن فضا بیشتر تلاش کرد.
عادل طالبی
21 بهمن 96
