خیلی از برنامه نویس ها قبل از کرونا هم ریموت کار می‌کرده اند، حالا یا به علت متفاوت بودن محل زندگی و محل شرکت یا بنا به مسائل خانوادگی یا به هزار و یک دلیل دیگر. حالا که کرونا شرق و غرب عالم را به هم دوخته، برنامه نویس های خیلی خیلی بیشتری ریموت شده اند.
حالا که ریموت هستید، چه از قبل و چه به تازگی، شما را به تک تک خطوط کدی که تا حالا نوشته‌اید قسم می‌دهم طوری کار کنید که مزه کار ریموت زیر دندان هم تیمی ها و مدیریت شرکت باقی بماند. طوری کار نکنید که شرکت بعد از کرونا به غلط کردن بیفتد و دوران ریموت کاری را معادل بیکاری بداند.
حالا که ریموت هستید:
راس ساعت همیشگی شروع به کار کنید و همان ساعت همیشگی کار را تمام کنید.
وسط روز یاد قایم باشک با بچه یا تلفن زدن به دختر عمه و پسرخاله نیفتید.
با انگیزه و پر انرژی باشید.
به طور مداوم با هم تیمی ها و مدیرتان در تماس باشید. از وضعیت خودتان اطلاع رسانی کرده و روند کار دوستانتان را رصد کنید.
این ابزارهای کوفتی Issue Tracker برای قشنگی خلق نشده اند. آن‌ها را به روز نگه دارید.
کامیت های کوتاه و منظم داشته باشید. کامیت های یک روز در میان فقط به معنی چراغ خاموش حرکت کردن بوده و استعداد خوبی در خلق Merge Conflict دارند.
اگر اینترنت تان مشکل دارد، آن را به نحو آبرومندانه ای حل کنید. از خودتان تصویر خوب به جا بگذارید.
آمادگی مشکلات سخت‌افزاری را داشته باشید. یک ماوس و کیبورد یا حتی یک سیستم بکاپ، اطمینان خاطر خوبی برای شما ایجاد خواهد کرد.
نگذارید کار در زندگی یا زندگی در کار رخنه کند. بین این دو تا هم از لحاظ ذهنی، هم از لحاظ زمانی و هم از لحاظ مکانی مرز واضح و مشخص بکشید.
جلوی تلویزیون، وسط آشپزخانه یا راحتی وسط هال وسط بقیه اعضای خانواده جای خوبی برای کار کردن نیست. یک گوشه خلوت از اتاق خواب انتخاب بهتری است.
این اینستا و تلگرام و تویتر وامونده را روزی یک بار هم باز کنید چیز زیادی از دستتان در نرفته.
بقیه شو شما بگید!
باور کنید کرونا با همه بدبختی‌هایی که با خودشان آورده، فرصت تجربه‌های جدیدی را هم به ملت، خصوصا برنامه نویس جماعت، داده است: یاد گرفتن یک چیز جدید، یک پروژه Open Source برای سرگرمی، فرار از ترافیک و.. از این فرصت ها استفاده کنید.
