سال ۹۸ کمی بعد از فروکش کردن اعتراضات بنزینی یک لپ تاپ جدید خریدم که از اساس یک مصیبت بود. لپ تاپ را از دیجی کالا و بر اساس نظرات گمراه‌کننده مربوط به اون لپ تاپ خریداری کرده بودم. آن موقع قصد نداشتم پول زیادی خرج لپ تاپ کنم و یک Asus معمولی انتخاب کرده بودم. آنقدر که تعریف و تمجید زیر توضیحات لپ تاپ دیدم که مجاب شدم آن را بخرم. تا اینجای کار قربانی اشتباه خودم و نظرات به درد نخور دیجی کالا شده بودم. اما وقتی که لپ تاپ را سفارش دادم ضعف‌های بزرگی را هم از دیجی کالا دیدم. وقتی لپ تاپ دستم رسید رنگش با آن چیزی که سفارش داده بودم فرق داشت و پورت هایی که روی آن‌ها حساب باز کرده بودم را نداشت. پیگیری دیجی کالا هفته یک بار جواب می داد. تازه لپ تاپ را وسط یک جعبه خیلی بزرگ برای من ارسال کرده بودند که مطمئنم از انبار دیجی کالا تا آدرس من صد تا ملق زده بود.
وقتی ویندوز ۱۰ روی آن نصب کردم دیدم ویندوز به زور بالا میاد. کروم که تقریباً اصلاً کار نمی کرد. وقتی ویژوال استودیو و یک سری چیزای دیگه نصب کردم که دیگه وضع خیلی خراب تر شد. چند وقت بعد در مصیبت های کرونا لپ تاپ کف اتاق مانده بود و پای یک نفر روی آن رفت که باعث شد بخشی از درب آن به راحتی بشکند. چند بار تلاش کردم RAM اون را اضافه کنم که امکان‌پذیر نبود. یک SSD به اون اضافه کردم که تأثیر چشم گیری نداشت. با اینکه بیشتر وقت‌ها اوبونتو بودم به جای ویندوز، اما باز هم به شدت CPU کم می آوردم. با دو تا تب کروم و یک تماس ویدیویی CPU می چسبید به سقف و همه چیز دچار مشکل می شد. به خاطر همه این مصیبت ها به خودم گفتم دیگه هیچ وقت از دیجی کالا چیزی نمی خرم، اقلاً لپ تاپ نمی خرم.
سه سال سخت را با کندی لپ تاپ سر کردم تا اینکه سه هفته پیش مجبور شدم لپ تاپ جدید بخرم. بنا به قولی که به خودم داده بودم راهی چهار راه و میدان ولیعصر شدم. کلی لپ تاپ های مختلف را زیر و رو کردم تا اینکه رسیدم به یک مدل از Asus و یک مدل از Lenovo. هر کدام از فروشنده ها چیزی می‌گفت و قسم می‌خورد که حرف خودش درست است. فروشنده Asus می‌گفت که Lenovo کاستوم شده و فروشنده Lenovo هم می‌گفت که Asus کاستوم شده. هر دو هم قسم می‌خوردند که حرف خودشان درست است و هزار جور فحش هم به بقیه می دادند. همین داستان در مورد گارانتی و قیمت هم برقرار بود. آخر سر تصمیم گرفتم Lenovo را بخرم چون بدنه به ظاهر محکم تری داشت.
فروشنده که در طبقه هم کف مرکز کامپیوتر ایران واقع بود توضیح داد که برچسب بالای جعبه لپ تاپ نشانه اصل بودن کالا است. این را در حالی می‌گفت که چسب زیر جعبه به راحتی قابل باز شدن بود. لپ تاپ را باز کرد و یک توضیحاتی راجع به آکبند بودن و صدای اولین ورود شارژر به لپ تاپ ارائه کرد و گفت برای اینکه خیالم از کاستوم نبودن راحت باشد این را در فاکتور قید خواهد کرد. البته بماند که آخر سر یک فاکتور دستی با خط خیلی افتضاح به من داد که حتی مهر هم نداشت. به هر حال لپ تاپ را دیدم و به ظاهر هیچ مشکلی نداشت. به خاطر اعتراضات مهسا امینی، میدان و چهار راه ولیعصر پر از مامور بود. خستگی خودم هم مضاف بر علت شد و زود آنجا را ترک کردم. فردای آن روز که شروع به نصب سیستم عامل کردم تازه فهمیدم که حواس پرتی باعث شده چه مشکلی برایم به وجود بیاید. کیبورد لپ تاپ استاندارد نبود. یعنی فارسی که هیچی، انگلیسی یا آمریکایی هم نبود. روی کلیدهای عددی ۱ تا ۳ و یک کلید کناری، علایم غیر استاندارد چاپ شده بود. مثلاً به جای علامت @ علامت دابل کوتیشن و به جای علامت # علامتی شبیه پوند قرار داشت. کلید شیفت چپ نسبت به کلید شیفت راست دو تیکه شده بود و یک تیکه اختصاص پیدا کرده بود به علامت بک اسلش. همین بلا سر کلید enter هم آمده بود. کلید menu هم وجود نداشت اصلا. برای من که خیلی به کیبورد وابسته‌ام، این یعنی خود فاجعه.
با اینکه می‌دانستم زنگ زدن به مغازه و شاکی شدن هیچ فایده‌ای نداشت اما تصمیم گرفتم شانسم را امتحان کنم. مطابق آنچه انتظار داشتم چند بار تلفن را جواب ندادند، چند بار سر کارم گذاشتند، چند بار پاس کاری کردن و آخر سر هم گفتند تقصیر ما نیست و تقصیر Lenovo است. راه حل شان این بود که روی صفحه‌کلید برچسب بزنم.
فایده‌ای نداشت. کار از کار گذشته بود. شکایت در اتحادیه و فلان و بهمان هم بی‌فایده بود. سال ۹۷ یک بار مسیر شکایت را تا ته پیش برده بودم برای خرید موبایل از پاساژ چهارسو اما هیچ چیزی عایدم نشد. من نمی‌دانم چه چیزی در پاساژ ایران وجود دارد که باعث می‌شود فروشنده هایش اینقدر داستان دار باشند. پارسال طبقه زیر هم کف نزدیک بود برای نصب SSD کل لپ تاپ را نابود کند. چند سال پیش Mainboard فروخته بودند به من در حالی که جای پیچ شدگی روی شاسی آن پیدا بود. کلاً هیچ سابقه خوبی از این پاساژ به طور خاص و صنف فروشندگان IT به طور کلی ندارم. همیشه آماده هستند تا سر تویی که سال‌ها مشتری این صنف هستی کلاه بگذارند. من از این آدم‌ها انتظار دارم با داشتن اطلاعات کافی مشتریان را راهنمایی کنند نه اینکه آن‌ها را سر کار بگذارند. من انتظار دارم که هر چیزی وجود دارد را در مورد جنس به خریدار بگویند. مثلاً اگر کیبورد غیر استاندارد همان اول بگویند که استاندارد اسلونی یا اسلواکی دارد نه بعد از خرید.
خلاصه اینکه یک بار دیگر تجربه تلخ خرید کامپیوتر و لوازم آلات تکرار شد و به جای اینکه بعد از صرف نزدیک به سی میلیون تومان (۸۰۰ دلار) پول خوشحال باشیم و راحت به کارمان برسیم، زانوی غم بغل کنیم که یک بار دیگر کلاه سرمان رفت. مثل اینکه اصلاً این صنف دیجی کالا و حضوری و غیر حضوری ندارد، هر کس به هر طریقی که بتواند جنسش را می‌اندازد به مصرف کننده.
