مورگان فریمن در این فیلم نقش نویسنده را بازی می کند، در حقیقت نویسنده ایده های اصلی را از زبان مورگان فریمن درون فیلم جا داده است. داستان را هم خود مورگان فریمن در همون دقایق ابتدایی در یک سمینار در حضور دانشجویان و استاتید تعریف می کند، اینکه انسان تنها از 10% مغزش استفاده می کند و اگر هر چقدر بیشتر بشود چه توانایی هایی کسب می کند. در این سکانس حاضران سالن سوال می پرسند و از سوالات کلیدی این است:
+ "آیا از لحاظ علمی ثابت شده است؟"
- نه ولی به داروین هم وقتی نظریه تکامل رو ارائه داد همه گفتند احمق، وظیفه ما اینه که فرای قواعد و قوانین پا بگذاریم
شاید فراتر رفتن از قواعد و قوانین موجود چیزی باشد که یک فیلم علمی تخیلی باید داشته باشد. این فراتر رفتن ها دنیای امروز را به اینجا رسانده و ایده بسیاری از ابزار امروزی از فیلم های علمی تخیلی گرفته شده. اینجا نویسنده هم رسالت خودش رواهمین اعلام می کند.
اما موضوع بعدی که در همین سکانس سخنرانی مورگان فریمن مطرح میشه تکامل از تک سلولی ها تا انسان امروزی هست. اینکه چگونه نسل های مختلف موجودات دانش خودشون رو منتقل کردند و همین انتقال دانش موجب پیدایش موجودات قوی تر و توانمند تر شد. با همین زمینه پایان فیلم جایی که لوسی که در جریان فیلم به ظرفیت نزیک 100% مغزش دست پیدا کرده از مورگان فریمن می پرسد حالا با این همه دانش چه کنم؟ پاسخ ساده است:
-مثل همه سلول های دیگه تا اینجای دنیا، بده بده بقیه، منتقلش کن
بعد از انتقال این همه اطلاعات حالا موجود بعدی قراره چه شکلی باشه بنظرتون؟ حالا که بلاخره از 10% فراتر رفتیم و اولین سلول با دانش بیشتر به وجود اومده و سعی داره دانش خودش را منتقل کند...
اینجا جا داره یادی هم بکنیم از سه گانه های هراری، در انسان خردمند زمینه سازی می کند که انسان بزودی و با دانشی که هر روز داره اضافه می شود جاودانه خواهد شد. خب شکل خوبی از جاودانگی رو در سکانس آخر تماشا می کنیم، وقتی که لوسی اول به کامپیوتر تبدیل می شود و بعد از اینکه یک فلش رو به مورگان فریمن می دهد( که احتمالا دانش خودش هست) نابود میشه، اما به گوشی کارآگاه پیام میده که:
من همه جا هستم
در حقیقت تا قبل از این لوسی همه وجوه خداگونه ای رو داشت، بر مواد و فرامواد(امواج و افکار و ...) کنترل داشت و فقط جاودانگی رو کم داشت که اون هم تکمیل شد. لوسی موجودی بود که انسان ها قراره بهش تبدیل بشوند، چون اون اولین سلول بود و حالا بقیه سلول ها هم دانشی که لوسی به یادگار گذاشت رو به تدریج کسب می کنند
