هیچ عقل سلیمی موافق تخریب و آشوب نیست؛
اما اعتراض مسالمت آمیز چگونه است؟
چرا قانونگذاران در این مورد سخنی نمی گویند؟
آیا مردمی که پس از ۴۰ سال شعار مسیولین، روند مثبتی در مسیر پیشرفت زندگی خود ندیدند، محق به اعتراض آرام نیستند؟!
آقایان بدانند مردم با چنین وعده هایی در اولین انتخابات جمهوری اسلامی ایران، "آری" گفتند:
"...دلخوش نباشید که مسکن فقط می‌سازیم، آب و برق را مجانی می‌کنیم برای طبقه مستمند، اتوبوس را مجانی می‌کنیم برای طبقه مستمند، دلخوش به این مقدار نباشید؛ معنویات شما را، روحیات شما را عظمت می‌دهیم؛ شما را به مقام انسانیت می‌رسانیم..."
گوشه ای از سخنان امام خمینی در بهشت زهرا در سال ۵۷
