پیش از شروع خیلی کوتاه بیان کنم که متاسفانه داستان بررسی ابعاد شهرهای هوشمند آینده که شروع کرده بودم به دلیل تغییر رویکرد مرکز تهران هوشمند (و میشود گفت کلا تغییر رویکرد شهرداری) و در ادامه قطع همکاری بنده به جهت ادامه تحصیل به سرانجام نرسید. اما چیزی که باعث شد یک بار دیگر از این پلتفرم برای انتشار مطالب مربوط به «شهر» یا «زندگی شهری» یا شاید «شهرهای هوشمند» استفاده کنم این بود که به مطلب بسیار مهمی برخوردم که از نظر پیاده سازی برای وضعیت کشورمان مناسب است. علاوه بر آن؛ شهرداری هم می تواند به سرعت اقدام کند چرا که نه تنها هزینه قابل توجهی برای این ارگان ندارد بلکه در کوتاه مدت سود قابل توجهی بدست میاورد. بنابراین اگرچه مخاطب اصلی این پست افرادی هستند که از بازیگران و برنامه ریزان شهری هستند؛ اما برای ما به عنوان شهروندان عادی هم بسیار ضروری است که مطالعه داشته باشیم.
سازمان بهداشت جهانی (WHO) سال 2019 یک گزارشی منتشر می کند که توجه ها را به سمت موضوع «شهرهای سالم تر» جلب می کند. اما این جلب توجه به سمت شهرهای سالم تر غیر مستقیم صورت میگیرد چرا که این گزارش با عنوان «نجات جان ها با هزینه کمتر: پرونده سرمایه گذاری در بیماری های غیر واگیردار (و صدمات)» تمرکز بر
دارد.
پیش بسط مسئله به موضوعات شهری؛ بیایید سه موضوع را به تفکیک ببینیم:
اما برگردیم به عنوان پست یعنی «سیاست دلار سالانه به ازای هر نفر» که سیاستی است که در گزارش مذکور WHO آمده که ادعا میکند با چنین هزینه اندکی می توان تا سال 2030 از مرگ 7 میلیون نفر (به خصوص در کشورهای کم درآمد) جلوگیری کرد! این گزارش ادعا می کند که اکثریت قریب به اتفاق این مرگ‌های ناشی از صدمات و NCDs را می‌توان با استفاده از مداخلات آزمایش شده WHO پیشگیری کرد. این اقدامات شامل اقدامات مقرون به صرفه برای کاهش مصرف دخانیات، بهبود رژیم غذایی، افزایش فعالیت بدنی شهروندان، کاهش خطرات ناشی از بیماری های قلبی عروقی و دیابت و پیشگیری از سرطان است.
حفظ سلامت شهروندان هزینه های سلامت را کاهش می دهد، بهره وری را افزایش می دهد و منجر به زندگی طولانی تر و سالم تر می شود.
گزارش مذکور (در انتهای پست در بخش منابع میتوانید آن را مشاهده و مطالعه و دانلود کنید) با تمرکز بر روی 76 کشور با درآمد کم و متوسط؛ 16 مورد اقدام و سیاست گذاری مربوط به NCD را توضیح می‌دهد و نشان می‌دهد که چگونه هر 1 دلار سرمایه‌گذاری شده در افزایش این اقدامات در این کشورها می‌تواند منجر به بازگشت تا 7 دلار و احتمالاً 230 میلیارد دلار تا سال 2030، شود!
دکتر تدروس آدهانوم گبریسوس، مدیر کل وقت WHO می گوید، با سرمایه گذاری های استراتژیک مناسب، شهرها و کشورهایی که میزان قابل توجهی از بار بیماری های غیرواگیر و صدمات را تحمل می کنند، می توانند مسیر بیماری خود را تغییر دهند و دستاوردهای بهداشتی و اقتصادی قابل توجهی برای شهروندان خود داشته باشند. «در جهانی پر از عدم قطعیت، یک چیز که می‌توانیم از آن مطمئن باشیم این است که بدون اقدام، بیماری‌های غیرواگیر تهدیدی جدی برای سلامت جهانی خواهند بود. سرمایه‌گذاری در این سیاست‌های مبتنی بر شواهد، سرمایه‌گذاری در آینده‌ای سالم است.»
مایکل آر. بلومبرگ، سفیر جهانی بیماری‌های غیرواگیر و آسیب‌های سازمان جهانی بهداشت، می‌گوید: «بیماری‌های غیرواگیر آسیب‌های بهداشتی و اقتصادی وحشتناکی را به همراه دارند، به‌ویژه برای کشورهایی که کمترین هزینه را دارند. ما اقدامات پیشگیری را می‌دانیم که بهترین کار را انجام می‌دهند، و امیدواریم این گزارش جدید دولت‌های بیشتری را به انجام اقدامات هوشمندانه و مقرون‌به‌صرفه سوق دهد که می‌تواند به نجات جان میلیون‌ها نفر در سراسر جهان کمک کند.»
اقدامات همگی نسبتاً ارزان هستند و نیاز به سرمایه گذاری کمی دارند، اما می توانند از هزینه های بالای درمان در آینده جلوگیری کنند. این گزارش همچنین نشان می‌دهد که در حالی که هر یک از مداخلات می‌تواند به صورت جداگانه اجرا شود، تأثیرات قوی‌تر بوده و با معرفی با هم، بازگشت سرمایه بیشتری ایجاد میکند. با توجه به اینکه گروه‌های به حاشیه رانده شده اغلب در معرض خطر بیشتری از تأثیر فیزیکی و مالی بیماری‌های غیرواگیر قرار دارند، این مداخلات ممکن است به کاهش نابرابری‌های بهداشتی و اقتصادی کمک کند.
1. شهر Santo Domingo در جمهوری دومینیکن:
این شهر در راستای کاهش تلفات جاده ای و شهری اقداماتی نظیر،
2. شهر Quezon از کشور فیلیپین:
این شهر در راستای ایجاد شهر سالم تر، تمرکز خود را بر مواد غذایی و تغذیه شهروندان گذاشته است چرا که این شهر دارای بالاترین آمار چاقی در بین شهرهای دیگر کشور است. لذا شهردار کزون، خود را متعهد نموده است تا در راستای کاهش این مشکل تلاش کند. از جمله:
3. شهر Cape Town از آفریقا جنوبی:
در راستای کاهش استعمال دخانیات و مشروبات الکلی که از اقدامات پیشنهادی گزارش مذکور می باشد، شهرداری کیپ تاون، اقدامات زیر را انجام داده است:
در نهایت امیدوارم این پست، که تلاش میکند به صورت خلاصه اهمیت گزارش و اقدامات معرفی شده WHO را بیان کند، مورد توجه همکاران قبلی و نیز مدیران و برنامه ریزان فعلی در شهرداری های کشور قرار بگیرد و سر آغاز بررسی ها و برنامه ریزی ها و مطالعات بیشتر شود.
برای خود من که بیش از دو سال در حوزه های مربوط به مسائل شهری و شهر هوشمند تجربه کار مطالعاتی داشتم، این مورد آنقدر حائز اهمیت شد که از خواندن یک خبر، تصمیم گرفتم بیشتر تحقیق کنم و گزارش را پیدا کنم و بعد از مدت ها یک پست منتشر کنم به این امید که شاید این مورد دیده شود.
برای ما شهروندان عادی هم، به شدت توصیه میکنم گزارش را از لینک زیر (منابع) حتما دانلود کنید و مطالعه کنید. حداقلی ترین حالت این هست که یک سری اقدامات که به سلامتی شما کمک میکند را یکبار دیگر خوانده اید.
گزارش
https://www.who.int/publications/i/item/9789240041059
سایر
https://www.who.int/news/item/13-12-2021-investing-1-dollar-per-person-per-year-could-save-7-million-lives-in-low-and-lower-middle-income-countries
https://www.theguardian.com/bloomberg-philanthropies/ng-interactive/2023/oct/23/healthy-city-policies-ncds
