فرض کنید من یک اسکناس بیست دلاری دارم. آن را به هر قیمتی که بخواهید به شما میفروشم. پیشنهادها از یک دلار شروع میشود و با گام های یک دلاری بالا می رود، ولی نکتهای که وجود دارد این است که افراد دیگر هم میتوانند روی این اسکناس بیست دلاری پیشنهاد قیمت دهند و اگر کسی توانست قیمت بالاتری از شما پیشنهاد داده و شما را شکست دهد شما همچنان باید به اندازه پیشنهاد آخرتان به من پول بدهید و در ازای آن چیزی دریافت نخواهید کرد.
افراد در ابتدا از اینکه میتوانند یک اسکناس بیست دلاری را ۲یا ۵یا ۱۰دلار بخرند هیجان زده میشوند، پول مفت است، ولی در قیمتهای ۱۷و ۱۸دلار یک جنگ تمام عیار بین پیشنهادهای دو نفر که میفهمند ممکن است در انتها مجبور شوند پول خیلی زیادی را برای هیچ پرداخت کنند در میگیرد. آنها برای آنکه نبازند پشت سر هم پیشنهادهای بالاتری میدهند.
ناگهان یکی برای یک اسکناس ۲۰دلاری ۲۱دلار پیشنهاد میدهد که در حقیقت منطقی است چون در این قیمت برنده ۱دلار میبازد (با احتساب بیست دلاری که در یافت میکند) در حالی که بازنده ۲۰دلار خواهد باخت.
از اینجا همه چیز بالا میگیرد. جنگ برای برد تبدیل میشود به جنگ برای کمتر باختن، و باعث میشود تا پیشنهادها برای یک اسکناس ۲۰دلاری به طور کاذب بالا برود.
روانشناسان سالها این آزمایش را روی افراد مختلف بویژه دانشجویان انجام داده اند، و همیشه نتیجه یکجور بوده است. که حاکی از وجود یک شکاف عمیق روانشناسی در ذهن انسان می باشد.
استاد مدیریت دانشگاه وارتون آدام گرنت (Adam Grant) که در جلسات مشاوره از این بازی استفاده میکند میگوید که یک افسر ارتش یک بار حدود ۵۰۰دلار برای یک اسکناس ۲۰دلاری پرداخت. استاد مدرسه کسب و کار هاروارد مکس بیزرمن (Max Bazerman) ادعا میکند که حدود ۱۷۰۰۰دلار از به مزایده گذاشتن یک اسکناس ۲۰دلاری بین دانشجویانش بدست آورده است و حداقل یک دانشجو بوده است که ۲۰۴دلار برای یک اسکناس ۲۰دلاری پرداخت کرده است.
در نوسانات ارزی اخیر افرادی وجود داشتند که ارز را در قیمت های بالا مانند 18 هزار تومان خرید کرده بودند. با سقوط یکباره ی قیمت ارز این افراد به جای فروش اقدام به خرید بیشتر میکردند اگر دوباره قیمت ها افزایش پیدا کرد سود بیشتری کسب کنند. از طرفی، افرادی نیز بودند که ارز را در قیمت های پایین (خصوصا 7 هزار تومان) خریداری کرده بودند اما بلافاصله در قیمت های 11 تا 13 هزار تومان فروختند. این رفتار به خوبی موید این نکته است که آدم بیش از آنکه از پیروزی لذت ببرد از شکست بیزار است.