نقدی به نقد

مهم ترین وظیفه ی افراد جامعه نقد کردنه، امیرالمومنین (ع) نقد کردن رو نه تنها حق مردم که از اون بالاتر حق حاکم و وظیفه ی مردم میدونه. نقد کردن مصداق امروزی امر به معروف و نهی از منکره که یکی از واجبات بسیار مهم اجتماع اسلامیه. اما چطور باید نقد کرد؟ کی باید نقد کرد؟ اصلا چه کسانی میتونن نقد کنن چه کسانی نمیتونن؟ همراه باشید.

در درجه اول نقد نقاد باید تیز باشه مثل یک تیغ جراحی تیز و برنده اگه تیغ جراح تیز نباشه ممکنه خیلی بیشتر از منفعتش آسیب برسونه، نقد نقاد هم حکم همون تیغ رو داره اگه به اندازه کافی تیز نباشه ممکنه اثرگذاری خودش رو نداشته باشه و یا حتی بدتر از اون باعث بدتر شدن اوضاع بشه. نقد باید دقیق باشه و بزنه به هدف نقدهای کلی که بگیم کلا اوضاع خرابه چاره ی کار نیست اگر کسی میخواد مثلا دولت رو نقد کنه باید بگه این دولت در وزارت خونه ایکس در اداره زد دارای کم کاری هایی از قبیل فلان و بهمانه یا وزیر الف رانت خواره یا وکیل ب کلاهبرداره مسلما چالش هایی هم پیش رو هستن اما این چالش ها رو باید هندل کرد تا به هدف برسیم.

نقد باید در زمان مناسب انجام بشه، در زمان بحران وقت نقد کردن نیست در زمان بحران وقت هشتگ زدن و درخواست استعفا نیست در زمان بحران وقت بهره برداری سیاسی در برنامه "نود" نیست در زمان بحران وقت همدلی و همراهیه زمان بحران وقت کمک کردن و تلاش برای رفع بحرانه نه تسویه حساب های سیاسی و جناحی و اگر کسی، با هر نگرشی، در زمان بحران سعی در تشویش اذهان مردم داشته باشه فارغ از تمام جهت گیری هاش و اعتقاداتش مسلما خیانتکاره و شایسته مجازات. اما بعد از بحران وقت درخواست مطالباته وقت پاسخگوییه و وقت به چالش کشیدن افراده.

نقاد باید موقعیت شناس و باهوش باشه در زمان متشنج بودن جامعه جا برای طرح نقدهای تند نیست چرا که در این زمان گاردها بسته و روحیه ها تهاجمیه و هر نقدی ولو برحق ممکنه به حاشیه رانده بشه بعلاوه نقاد باید بدونه از چه موقعیت داره نقد رو وارد میکنه کسی که خودش چهارسال پنج سال هشت سال سی سال داخل یک سیستم بوده(یا هنوز هست) حق نداره از فساد یک سیستم گلایه کنه.

نقد باید منصفانه باشه، تند و تیز اما منصفانه، نقد نباید به دروغ و یا حتی حرف راست مشتبه، حرف راستی که میدونیم درسته ولی دلیلی برای اثباتش نداریم آلوده باشه. فرد نقاد باید بتونه از تک تک کلماتی که میگه با دلیل و مدرک و سند دفاع کنه مگر اینکه نظر شخصیشو بیان کرده باشه که در این صورت به نقد اون فرد هم نقدهایی میتونه وارد باشه.

نقد حتی الامکان نباید برای فرد نقاد منفعتی داشته باشه چون در اینصورت تاثیرگذاریش چندبرابر میشه.(متاسفانه در رسانه های لیبرالیستی اینطوره که عده ای علیه فرد یا جناحی خاص در مدتی طولانی اظهارنظرهای تندی میکنن و در بزنگاه های حساس مثل انتخابات و غیره از اون فرد یا جناح خاص در برابر مبالغ هنگفت حمایت میکنن چون حمایت مخالف همیشه موثرتره پس در مورد اخیر نباید عنصر اخلاق مداری فراموش بشه)

در پایان چند نکته ی ریز رو اضافه کنم:

1. توجه داشته باشیم که نقدهای ما در شبکه های مجازی ثبت میشه وقتی میخوایم زمانی که دولت له یا علیهمونه تغییر موضع بدیم مطمعن بشیم توییت های قبلی رو پاک کرده باشیم.
2. اگر یک سلبریتی هستیم یا کسی که روی چند نفر ولو اندک تاثیر میذاره به یاد داشته باشیم که برای هر اظهار نظرمون باید یا این دنیا یا اون دنیا جواب پس بدیم. اگر دروغی رو به اسم نقد منتشر کردیم اگر به اسم نقد کسی رو تخریب کردیم اگر به اسم نقد آبروی کسی رو به باد دادیم باید پاسخگو باشیم.
3. نقد به تنهایی منشا اثر و هدف نیست بلکه بهبود وضع هدفه پس اگر فقط نقدی داریم بدون اینکه راهکاری داشته باشیم بهتره اصلا اون نقد رو مطرح نکنیم. یکی از راه های شناخت نقادها از کلاهبردارها هم همین نکته است که نقادها معمولا راهکار دارن ولی تخریبگرها هیچ راهکاری ارایه نمیدن.