پیش چشمت داشتی شیشه کبود
زان سبب عالم کبودت مینمود
همه پدیده ها از عشق و زندگی ساخته شده اند. اما، ما همه امور را بر مبنای آن چه در ذهنمان داریم، تفسیر میکنیم. اگر ترس در دل ما باشد، برداشت مان از هر موضوعی، تجزیه و تحلیلی همراه با ترس است. اگر خشمگین باشیم، درک ما از هر موضوعی بر مبنای خشم است. عواطف ما همانند صافی عمل میکنند و ما دنیا را از طریق آن می بینیم
می توانیم بگوییم چشم همانی را می بیند که ما احساس میکنیم. شما رؤیای بیرونی را طبق آن چه چشمانتان می بیند، ادراک می کنید. وقتی خشمگین هستید، دنیا را از دریچه خشم می بینید.
اگر چشمانی حسود داشته باشید، واکنش تان متفاوت خواهد بود، زیرا دنیا را از دریچه حسادت می بینید، وقتی نگاهی خشمگین داشته باشید، هر چه ببینید، شما را می آزارد. اگر نگاهتان غمگین باشد، وقتی باران می بارد، هنگامی که سر و صدا زیاد است یا هر رویداد دیگری، به گریه می افتید. باران، باران است. موردی برای قضاوت یا تفسیر وجود ندارد، اما شما باران را بر اساس کالبد عاطفی تان می بینید. اگر غمگین باشید، با چشمان غم بار می بینید. و به هر چه نگاه می کنید، بوی غم می دهد و بر عکس آن نیز صادق است
🙏🌸🌸🌸🙏
