دیروز مطلبی را درمورد تستهای شخصیت شناسی در کانال تلگرامی هاروارد فارسی میخواندم متعلق به خشایار قدیری نژاد که ترجمه ای بود از دو مقاله هاروارد بیزینس ریویو. گویا تستهای شخصیت اولین بار در جنگ جهانی اول توسط ارتش ایالات متحده برای پیشبینی این که کدام سربازان تحمل رنجهای جنگ را ندارند طراحی شده اند. حتی تست معروف مایرز و بریگز (MBTI) هم در جنگ جهانی دوم توسعه پیدا کرده است تا به زنانی که میخواهند در صنعت نظامی کار کنند کمک کند که شغل مناسبی پیدا کند.
قبلتر میدانستم که بسیاری از پیشرفتهای تکنولوژیک (مانند اینترنت) به واسطه نیازهای که ایجاد میشدند در زمان جنگها اتفاق افتاده است اما فکر تستهای شخصیت شناسی را اصلا نمیکردم. جستجویی کردم که ببینم چه چیزهای دیگری هستند که در روزمره های ما ممکن است استفاده شوند و یادگاری از جنگهای جهانی هستند. برخی از آنها را در زیر آورده ام:
دانشمندان در جنگ جهانی اول برای اینکه از سلامت سربازان اطمینان حاصل کنند، به دنبال ویتامینها رفتند. البته نه شکل مکملهایی که امروزه مصرف میکنیم، بلکه بیشتر تحت این عنوان که چه مواد غذایی را در وعده های غذایی سربازان قراردهیم که سلامتی بیشتری تضمین شود. مثل قراردادن گوجه در تمام وعده های غذایی.
پارچه نازکی که تحت نام kleenex در زمان جنگ جهانی اول تولید شد و به عنوان فیلتر ماسکهای گاز و دیرتر به دلیل توانایی جذب بالایشان برای بستن زخمها استفاده میشد. کم کم این پارچه های نازک به واسطه قدرت جذبی که داشتند مورد توجه پرستاران زن قرار گرفت و در زمانهای قاعدگی مورد استفاده شان قرار گرفت. در همان زمان با توجه به این نیاز، شرکت تولید کننده kleenex، پدهای بهداشتی برای زنان را تحت عنوان Cotex تولید کرد.
در جنگ جهانی دوم زنی که مسئول بسته بندی مهمات و ارسال آنها برای جبهه ها بود متوجه شد که باز کردن جعبه ها زمان زیادی از سربازان خواهد گرفت. در جریان تلاشش برای کاهش این زمان توانست داک تیپها را اختراع کند. بلافاصله بعد از اینکه توانست راه حل بسته بندی جعبه ها را پیدا کند نامه ای به روزولت نوشت و در آن از روزولت خواست که سریعا کاری کند که این داک تیپها تولید انبوه پیدا کند که وقت سربازانشان برای باز کردن بسته ها تلف نشود. در فاصله کمی از ارسال این نامه «هیات تولید جنگ» قراردادی با کمپانی جانسون و جانسون به منظور تولید این داک تیپها امضا کرد.
شاید فکر کنید که پیلاتس یک ورزش امروزی است اما در اصل در زمان جنگ جهانی اول یک ورزشکار آلمانی پیلاتس را برای تقویت عضلات سربازانی که معلولیت پیدا کرده بودند و روی تخت افتاده بودند توسعه داد. در این ورزش همینطور از ریسمانهایی استفاده میشد که به تختها وصل میشدند و ورزش و تحرک را ممکن میکردند.
