دوست داشتن با هيچ چيزي قابل مقايسه نيس، مثال زدني نيس، منحصر بفرده، حد پايان نداره، تعريف نداره، ...مثل پرستش، مثل لطف خدا به بندش... كه در كلام جايي نداره و وصف نميشه...
اما ... گاهي بايد نامحدود رو در كلام محدودش كني، حبسش كني توي چند كلمه، و اونوقت دوست داشتن معناي زميني ميگيره،... درصورتيكه اين واژه اصلا زميني نيست ، مثل وحي خدا به پيامبرش... مثل روح بخشيدن خدا به آدم...
مثل دوست داشتن ِ تو...
.... اين چند خط بهانه بود ، براي اداي احترام به دوست داشتنت ،كه نه وصف پذيره نه گنجايش نشستن در كلام رو داره.
