آیکیدو یک هنر رزمی اصیل ژاپنی است. این ورزش توسط موریهه اوشیبا ، معروف به استاد بزرگ در طول حیات او بنیان گذاری شد. اوشیبا که اصالتا یک روستایی زاده و تربیت یافته مکاتب ژاپنی و سامورایی بود هدف خود از ابدا این سبک را در کتاب هنر صلح این چنین بیان میکند. " آیکیدو هنر مبارزه و تسلیم نمودن حریفان و مهاجمان با صرف کمترین نیرو و خشونت است."
ماهیت آیکیدو
این ورزش فراتر از یک تقویت عضلات ساده ، یا فراگیری فنون است. چراکه یک آیکیدو کار در ابتدا ، اوکمی (اُفت ها) را می آموزد ، اوکمی در واقع روش صحیح دریافت فن میباشد. یعنی ابتدا یک هنرجو می آموزد چگونه با دشواری ها روبه شود . و اینکه چگونه در مقابل مشکلات و دشواری ها رفتار مناسب ارائه نماید . که این خود یک درس بزرگ است. علاوه بر این آیکیدو تنها سبک رزمی در جهان است که مبارزات آن به علت آسیب دیدگی شدید لغو شده ، اما یک هنر جوی مبتدی آیکیدو از ابتدا در میابد تا خشونت جایی در آکیدو ندارد. برای همین تمرکز آیکیدو بر خلاف سایر ورزش های رزمی که بر ضربات مشت و لگد است ، بر جابجایی هاست . بطوری که بدون آسیب دیدن مهاجم اورا تحت کنترل در بیاورد.
آموزش آیکیدو
آموزش آی کی دو ، همان طور که میدانید با توجه به معنای آیکیدو تعریف میشود . آی کی دو در لغت از سه واژه زیر تشکیل میشود:
آی Ai : به معنای به هم پیوستن و هماهنگی
کی Ki : نیروی درونی کی ، نیروی ذهن ، نیروی روح
دو Do : راه و روش ، طریقت و چگونگی
پس اصل آموزش آیکیدو ریشه در درون افراد دارد ، هرچند فراگیری فنون و تقویت عضلات و ... نیز موثر میباشد. اما اصل قدرت یک آیکیدوکار در درون اوست. که طبیعتا حاصل چنین نگرشی در ورزش سوای رشد فنی و فیزیکی ،موجب رشد روحی انسان میشود.
