اخبار درباره ویروس کورونا به سرعت در حال تغییر است و مردم برای بهتر محافظت کردن از خودشان و اجتماعشان همواره در حال گرفتن تصمیم های مختلف هستند. دلایل روان شناسی زیادی وجود دارد که چرا در این شرایط تصمیم گیری سخت میشود.
یک دلیل اینست که تهدید جدیست در سرتاسر دنیا مردم در حال مرگ هستند و ویروس اینقدر بسرعت در حال پخش شدن هست که هرروز یک خبر جدید درباره اش میشنویم. انسان ها طوری طراحی شده اند که به تهدید واکنش نشان بدهند و به همین دلیل اخبار مریوط به کورونا خیلی بیشتر توجه ما را نسبت به تهدید های دورتر به خودش مشغول کرده است.
دلیل دوم اینست که ابهامات زیادی راجع به ویروس وجود دارد مثل اینکه چند نفر حامل ویروس هستند یا سرعت پخش ویروس چقدر است و در نهایت چند نفر از مردم به ویروس آلوده میشوند. ما در درک روندهای خطی عالی هستیم وقتی بحث حدس زدن شرایط آینده به میان می آید و در درک مسایلی که روند رو به رشد دارند مانند توابع نمایی خیلی بد هستیم. در ابتدای پیدایش ویروس ابتدا تعداد اندکی به آن مبتلا شدند ولی این تعداد به شدت رشد کرد و این شرایط ابهام که برای مردم ایجاد شده توجهات را بیشتر به خودش جلب میکند.
دلیل سوم، مردم کنترل خیلی کمی روی پیشروی ویروس دارند. میتوان با کارهایی مانند شستن دستها یا در خانه موندن برای کنترل پیشروی ویروس تلاش کرد ولی هنوز جوانب زیادی وجود دارد که از کنترل ما خارج است و بودن در این شرایط باعث ایجاد استرس اضافه و احساس انجام کاری برای بدست گرفتن کنترل اوضاع میشود.
و در آخر تمام کارهایی که انجام مشود در جهت پیشگیری میباشد که به این معنی است که اگر موفقیت آمیز باشد تعدادی ممکن است به این ویروس مبتلا نشوند. متاسفانه امکان ایجاد شرایط کنترلی وجود ندارد که این شرایط در آن رعایت نشوند به همین دلیل نمیفهمیم که چه کاری و برنامه ای در ایجاد نبود ویروس تاثیر گذارتر است.
چهار فاکتور بالا در رفتار و نحوه تصمیم گیری ما تاثیر گذار هستند. استرس، ابهام و تهدید باعث میشود که تصمیم های کوته نظرانه ای بگیریم.
بعنوان مثال شرایط ابهام باعث میشود که بیشتر از قبل به اخبار ویروس و گسترش آن توجه کنیم . با اینکه مطلع بودن خوب است ولی ما میدانیم که اخبار منفی باعث ایجاد استرس و حواس پرتی میشود.
بعضی از مردم در مواجه با این استرس ممکن است تصمیمات عجولانه مالی بگیرند. مردم میخواهند سریع کاری انجام دهند دهند حتی در شرایطی که کری نکردن بیشتر به نفع است.
پس چگونه در مقابل این فاکتورهای روانی تصمیم درست بگیریم؟
بهترین کار برای نادیده گرفتن احساس برای سریع عمل کردن اینست که آرام باشیم. استرس باعث میشود که در مقابل تهدید بخواهیم سریع کاری انجام دهیم ولی بیشتر اقدامات شما به احتمال زیاد معقول نخواهد بود.
با ارامش داشتن شما میتوانید از استدلال خود خواسته به همراه اطلاعات استفاده کنید – چیزی که کیت استانوویچ و ریچارد وست به آن سیستم 2 میگویند - که روی نتیجه گیریتان تاثیر بگذارد. در حال حاضر اطلاعات بسیار زیادی راجع به ویروس و نحوه واکنش به آن وجود دارد. قبل از تصمیم گیری های مهم درباره کسب و کار یا خودتان وقت بگذارید و آنها را بخوانید و دقیق آنالیز کنید. کارهای زیادی هست که طی هفته ها یا ماه های آینده باید گرفته شود، اما تصمیم این کارها باید خود خواسته، با هوشیاری کامل و بر اساس اطلاعات و مشورت با افراد خبره گرفته شود نه براساس شبکه های اجتماعی.
همین موضوع برای برای شرایطی که نیاز به اقدامی نکردن دارد هم صادق هست وقتی که بهتر است دست نگه دارید و منتظر اطلاعات بیشتر بمانید. سیستم 1 استانوویچ و وست، سیستم استدلالی سریع و غریضی است که به شرایط حال حاضر شما پاسخ میدهد. این قضاوتهای سریع بیشتر به سمت اقدام کردن تمایل دارند به همین دلیل باید آرامش خود را حفظ کنید تا مطمین شوید میتوانید سریع واکنش نشان دهید.
بطور کلی در زمان هایی که بحران بصورت آرام گسترش می یابد مانند همه گیری ویروسی، بهتر است که روی تصمیم گیری زمان صرف کنید تا اینکه بطور غریضی عمل کنید. این اقدامات عجولانه ممکن است که در کوتاه مدت استرس شما را کم کند و به احتمال زیاد در آینده شما را دچار مشکلات بزرگتری خواهند کرد.
منبع: مجله کسب و کار هاروارد
