من نه تجربه خاطره نویسی دارم و نه تجربه داستان نویسی برای همین ممکنه خیلی از متن هام بی سر و ته باشه و اونجور که خواننده رضایت داره در نیاد. مخصوصا اینکه از ویرایش هیچی نمیدونم .
یادمه توی یک ویدئو توی اینستاگرام بود که از سروش صحت دیدم داشت در مورد نوشتن حرف میزد میگفت مهم فقط و فقط اینکه بنویسی حتی اگه موضوعی نداری . قلم رو بر میداری شروع میکنی به نوشتن :
من تصمیم گرفتم که بنویسم اما نمیدونم چه چیزی رو چطور شروع کنم اصلا موضوعی ندارم . واقعا داشتن موضوع خیلی مهمه یا نه ؟ یا فقط باید حرف هایی که توی سرت میاد رو بیاری روی کاغذ و ...
دیدم راست میگه میشه با همین سره بحث با خودت رو باز کنی بری سراغ موضوعات مختلف بعد که تموم میشه میخونی ایده جدید میاد به ذهنت یا تصمیم میگیری یک بخشی از صحبت های گذشته ات رو باز کنی .
مهم اینه که قفل مغزت رو آزاد کنی حروف و کلمات رو از توی سرت بیاری روی صفحه خودت ببینیشون ، بخونیشون . فکرهات رو دوباره مرور کنی . همین شاید بتونه باعث بشه که از لحاظ ذهنی تخلیه بشی و اینکه جا باز کنه برای افکار جدید.
همین الان که دارم این مطب رو مینویسم یه جوریه که تا صبح میتونم ادامه بدم . حس خوبی دارم که شروعش کردم . ولی خب باید برم بخوابم که فردا صبح باید برم سره کار .
شب بخیر
