آیا دین و فلسفه باهم ادغام می شوند ؟ یا هر دو در دوبخش جداگانه هستند؟ آیا دین می تواند راه رشد باشد یا جلوی رشد و ترقی را می گیرد؟
این ها بحث هایی است که می توانیم در مورد فلسفه و دین حرف بزنیم . دین را از نظر فلسفی بررسی کنیم و هم چنین از نظر علمی دین را بررسی کرد.
اجواب سوال اول
آیا دین و فلسفه قابل ادغام هستند؟
از نظر من ، دین و فلسفه نه تنها قابل ادغام هستند ، بلکه در بنیاد خود، از یک سرچشمه تغذیه می شوند:
جست و جوی حقیقت.
ادیان الهی در ذات خود، انسان را به تامل ، تفکر و حل مسائل هستی دعوت میکنند.این دعوت به پرسش گری، همان نقطه ی تلاقی دین با فلسفه است.
در اصل تمام ادیان الهی ؛ از یکتا پرستی ابراهیمی گرفته تا آموزه های پیامبر اسلام(ص)از یک پدیده ی وجودی مطلق نشأت می گیرند:خداوند.
این ادیان الهی با قدرت علم و همچنین ساختارهای علمی دارای "کشف حقایق هستند" ، ولی ادیان ساخت بشر فقط برای منفعت طلبی و ایجاد سود برای سودجویان می باشند.
پس می توان گفت:
وقتی دین از مسیر اصلی خود منحرف نشده باشد ، تفکر و فلسفه را نه تنها سرکوب نمی کند ، بلکه آن را تقویت میکند.
