آتش نشان کیست؟؟ چه وظایفی دارد؟؟ آیا ما درک درستی از شغل آنها داریم؟؟ آتش نشان ها چگونه انسان هایی هستند؟؟ چرا جان خود را برای نجات افرادی که نمی شناسند به خطر می اندازند؟؟ با توجه به اینکه بسیاری از ما شناخت کمی نسبت به آتش نشان ها و شغلشان داریم تصمیم گرفتم مصاحبه ای با آتش نشان های ایستگاه شماره پنج شهر اصفهان داشته باشم تا به درک بهتری نسبت به آنها داشته باشیم.
ابتدا به سراغ فرمانده شیفت جناب آقای آهنگران رفتم و از ایشان پرسیدم که آیا شغل یک آتش نشان فقط به خاموش کردن آتش ختم می شود و آیا ایشان هم که فرمانده هستند در عملیات ها شرکت می کنند؟؟
جواب دادند: درست است که کلمه آتش نشان فقط به خاموش کردن آتش اشاره می کند اما وظایف یک آتش نشان شامل هر گونه امداد و نجات که انسان و یا مال انسان در آن در خطر باشد هست و حتی گاهی نجات جان حیواناتی که ممکن است به انسان صدمه بزنند یا بر عکس را هم شامل می شود. آتش نشانی از معدود شغل هایی است که باید به قول معروف در آن همه فن حریف بود تا بتوان در هر حادثه ای بهترین عملکرد را داشت و از پس هر مشکلی بر آمد. در رابطه با سوال دوم گفتند: هنگام عملیات همه افراد وظایف یکسانی دارند و من هم موظف هستم که در عملیات شرکت و فعالیت کنم. از ایشان پرسیدم که آتش نشانان زمان هایی که ماموریتی ندارند مشغول چه کار هایی هستند؟؟ تفریحشان چیست؟؟ پاسخ دادند: در زمان هایی که حادثه ای رخ نداده و آتش نشان ها سر شیفت هستند به انجام کار های مختلفی مشغول هستند که می توان آن را استراحت و تفریح نامید. کار هایی مانند: مراقبت و نگه داری از وسایل و خود ایستگاه، آموزش دیدن و تمرین کردن برای جلوگیری از فراموشی مهارت ها و تفریح های جزئی مانند ورزش کردن به خصوص والیبال و بازی های گروهی برای خنده و شاداب نگه داشتن فضای کار.
سپس به سراغ بقیه آتش نشان ها رفتم. پرسیدم سخت ترین بخش کارتان چیست؟؟ اما قبل از اینکه پاسخی بشنونم زنگ عملیات به صدا در آمد و آنها با سرعتی مثال زدنی رفتند. پس به گروه دیگری از افراد حاضر در آنجا پیوستم. با خوشرویی تمام مرا به جایی در داخل ایستگاه هدایت کردند تا مصاحبه را ادامه دهم. وقتی که دوباره این سوال را پرسیدم با جواب خنده داری مواجه شدم؛ نظافت چهارشنبه ها!! البته که این جواب برای خنده بود و جواب اصلی چیز دیگریست: سخت ترین بخش کار ما جاییست که به عملیاتی می رویم و می دانیم جان افرادی در خطر است به همین خاطر باید سریع تر و بادقت بیشتری کارمان را انجام دهیم. از روی کنجکاوی درخواست کردم که خاطره خوشی از داخل ایستگاه برایم تعریف کنند. جالب بود که آن قدر خاطره خوب داشتند که در نهایت نتوانستند هیچ کدام را تعریف کنند. یکی از کسانی که تازه به آن جمع ده یا پانزده نفره پیوسته بود و محمد نام داشت جواب سالم را به خوبی داد: ما اینجا بیست و چهار ساعت خاطره خوب داریم به غیر از زمان هایی که زنگ عملیات به صدا در می آید. پس درخواست کردم داستان یکی از ماموریت هایی را تعریف کنند که سخت بود اما به خیر گذشت. بعد از کمی تامل گفت: حریقی که چند سال پیش اتفاق افتاد و در آن خانمی در طبقه چهارم گیر کرده بود. تیم اعزام شدند و علی رغم شرایط سختی که وجود داشت آن خانم را نجات دادیم. پرسیدم خب سختی کار کجاست؟؟ جواب داد: زمان های آتش سوزی، خطرات و دشواری های بسیاری دارد برای مثال باید خیلی سریع وارد جایی شویم که تا به حال آن را ندیده و از شرایط داخل خانه هم اطلاعی نداریم. به عبارتی تمام کار هایی که می کنیم را فی البداهه و بدون قرار قبلی انجام می دهیم البته وجود دود، آتش و لباس های خاص و وسایلمان هم این سختی ها را دوچندان می کند. گاهی دود آن قدر زیاد می شود که ما تا یک متری خود را هم به خوبی نمی بینیم.
در آخر هم پرسیدم اگر کسی به شغل شما علاقه مند باشند چگونه می تواند وارد این حرفه شود و در آن پیشرفت کند؟؟ گفتند: افراد علاقه مند به این شغل از دو روش می توانند وارد این کار بشوند. راه اول آتش نشان داوطلب است که افراد با هر سن و سالی می توانند آموزش های مربوط به سن و سال خودشان را ببینند و راه دوم هم رشته آتش نشانی هست که به تازگی در یکی از هنرستان های اصفهان به وجود آمده و افراد علاقه مند می توانند در آن رشته تحصیل کنند و از پایه همه چیز را یاد بگیرند. متاسفانه هیچ تضمینی برای استخدام نیست اما اولویت با افرادی هست که در رشته آتش نشانی تحصیل می کنند. نکته ای هم که آقای حاج رضایی قواص شیفت و چند نفر دیگر به من چند بار گوش زد کردند به عشق اشاره داشت.
در همه ایستگاه های اصفهان جمله ای نوشته شده: آتش نشانی شغل نیست عشق است. در این شغل خبری از کار های راحت و پول زیاد نیست اما اگر شخصی هستید که به انسان ها عشق می ورزید و جان انسان ها برای شما با ارزش است این کار برای شماست!!
