مستند ساختنی در کار نبود، برای سفری یک روزه به دعوت دوستم محمد که تدوین گر است رفتیم مرنجاب. در طول راه دوربین هندی کم او را، مثل بچه ای که اسباب بازی نویی به چنگ آورده، از داخل سواری به قصد ثبت سفر به هر سوی می چرخاندم. ناگفته نماند این نوع دوربین آن روزها برای ضبط مراسم ات خانوادگی و تفریحات پدیده ای برای خود محسوب می شد. پس از کاشان با طی کردن راهی خاکی به مرنجاب رسیدیم. اولین بار بود که من محمد علی اینالو را از نزدیک می دیدم. سفرما در اصل به نیت دیدن ایشان پایه گذاری شده بود زیرا تدوین مجموعه مستند ایران جهانی در یک مرز را همین همسفرم انجام می داد. استاد مردی قد بلند که چهره ای آفتاب سوخته و صدایی گیرا داشت. سمتش که قدم برداشتیم توجه ام به ردای او که همچون کلینت ایستود در خوب بد زشت به دور گردن و بالا تنه اش انداخته بود جلب شد. صندلی مخصوص خود را بر صدر مجلس گذاشت تا دوست عکاسی، مجموعه عکس های خود را از طبیعت ایران نشانش دهد وایشان همچون پیری دنیا دیده با ما گرم صحبت شد. لحظاتی بعد متوجه شدم باید در کلماتش دقت کنم زیرا معلوم نمی کرد، الان جدی سخن می گوید یا به طنز در حال شوخی است. این طنز خاص با دستیارش رضا شکلی عجیب غریبی به خود می گرفت و من آن دو را در در شمایل دون کیشوت و خدمتکارش سانچوپانزا حس می کردم.
متن کامل درباره ساخت مستند یکروز با طبیعت مرد را در صبح نو بخوانید:
