دوستی آزاده‌ای دارم در استان گلستان. تعریف می‌کرد معلم‌های خانم شهر بندر ترکمن لباس‌هایی محلی داشتند بسیار زیبا، سنگین و کاملا پوشیده، سال‌ها پیش بخش‌نامه‌ای آمد که معلم‌ها الزاما باید چادر داشته باشند. با اینکه لباس آن‌ها از چادر پوشیده‌تر بود.
گفتم: چه کردید؟ او خودش از مسئولان آموزش و پرورش بود.
گفت: هیچ...
گفتم: چرا اعتراض نکردید؟ پاسخ داد: مگر فایده‌ای هم داشت؟
سکوت کرده بودند وقتی می‌دانستند آنکه باید بشنود گوش‌هایش را گرفته!
شک ندارم فریاد در وقتش شجاعت می‌خواهد، ایستادن مقابل خلاف، یک هنر است و اثبات تعهد اجتماعی، اما گاهی سکوت هم معناهای بزرگی در خود دارد.
رحیم قمیشی
