گزارش فرانسوی یک اثر هنری شاهکار است. فیلمی که نه تنها به معنای سینمایی فانتزیک و تا حدودی سورئالیستی طراحی شده بلکه ساختار آن به معنای عالی کلمه در مسیر رشد و تعالی یک کمدی کلاسیک حرکت می کند. آنچه از وس اندرسن به تماشا نشستم تکرار اثر پیشین خود «هتل بزرگ بوداپست» نبود بلکه «گزارش فرانسوی» در تکامل فرم اثر پیشین حرکت می کند. البته در کارنامه هنری اندرسن می بینیم که بعد از بوداپست فیلم «جزیره سگ ها» را ساخته تا کمی از ساختار فانتزیک در سینما جدا شود که اتفاقا آن اثر هم یک اثر انیمیشن شاهکار به سبک استاپ موشن است. اما در ادامه این یادداشت قصد دارم تا مقایسه نه چندان تطبیقی از فضای هنری-انتلکتوئل فیلم داشته باشم.
*شوخی بزرگ
علاقه اندرسن به بیل مری کمدین و نویسنده آمریکایی در آثار او موج می زند. در سکانس های ابتدایی فیلم می بینیم که بیل مری به عنوان مدیر و سردبیر یک روزنامه، جوانی که به او خبر ناخوش آیندی را می دهد بدون هیچ پیش زمینه ای اخراج می کند و از او می خواهد در این اتاق گریه نکند؛ سپس دوربین بالای درب اتاق را نشان می دهد که نوشته "گریه نکنید". با توجه به آنکه ما پیشینه هنری این فیلم ساز را می دانیم خیلی برایمان عجیب نیست که چنین رفتارهای عجیبی در فیلم اتفاق افتد اما و...
برای مطالعه کامل این یادداشت به مجله سینمایی برداشت بلند مراجعه کنید.
