خورشید | زنگِ آخر | نقد فیلمی که به کودکان تقدیم شد
خورشید ساخته مجید مجیدی در کوشش کشف معماهای اخلاقی قشر ضعیف جامعه و تضادهای اجتماعی است . این فیلم که در راستای فیلم هایی همچون «بچه های آسمان» و «آواز گنجشک ها» است سعی می کند از کمترین ها ، بیشترین تاثیر را بر بیننده بگذارد . مجیدی بازی با احساسات مخاطب را ، از جهت ترحم و اخلاقیات ، به خوبی بلد است همانطور که در این فیلم می بینیم که بعد از سفر شخصیت زهرا به افغانستان و هنگامی که علی با منطقه مسکونی متروکه و جای خالی او مواجه می شود بیننده به اوج تراوشات احساسی در باب یک داستان بدون مرز می رسد .
فیلم نامه خورشید را مجیدی و نیما جاویدی نوشته اند . دو فیلم نامه نویسی که علاوه بر مهارت در ایجاد ساختار منسجم برای یک داستان همواره پایان های خوبی را برای آثارشان رقم می زنند ؛ به عنوان مثال : جاویدی در فیلم «ملبورن» هر چند دغدغه ای مشابه و رفتاری شبه انتلکتوئل داشت اما به باور من...
