عامر خان بازیگری که در سینمای هند مانند دنیل دی لوئیس درخشیده، میمیک و هارمونی منحصر به فردی در ایفای نقش‌ها دارد. بازیگر باید به دنبال ماجراجویی و کشف چرایی در نقش باشد وقتی چنین ایدئولوژی بسطِ فُرمی در شخص می‌یابد ما می‌توانیم جذابیتی از سوی نقاش، بازیگرِ نقش، ببینیم که شکل ایماژی‌اش منحصر به فرد است. بهترین اثرِ عامر خان وجود ندارد، او در هر فیلمی درخشیده و این بخاطر یافتن وجوه مشترکی است که بازیگر میان خود و شخصیت پیدا می‌کند. «دنگل» نیتش تیواری، «پی کی» راجکومار هیرانی، «لال سینگ چادا» ادوایت چاندان و... تنها بخشی از هنرنمایی یک نقاش بزرگ است. در سینمایی «دنگل» نقشی از «عامر خان» می‌بینیم که علاوه‌بر فیزیک، شیمی متفاوتی از خود نشان داده. فیلم نه تنها یک بیوگرافی ارزشمند از نظر اجتماعی و کارکرد فرهنگی آن تلقی می‌شود بلکه حضور بازیگری که شناخته شده و ضامنِ بازگشت مالی اثر است به مراتب کیفیت آن را افزایش داده. در این فیلم با یک جهانبینی طرفیم و این دیدگاه ثابت می‌کند که ورزش خاصیت جنسی ندارد بلکه دارای خواص جنسی است. در فیلمِ مورد بحث بازیگر تنوعی بر خاطرات به جای مانده است و...
برای مطالعه کامل متن از لینک زیر استفاده کنید.
longtake.ir/mag/?p=25215
