مهمونیِ ایرج طهماسب نه‌تنها یک دستآوردِ جهانشمول در قامت خلق شخصیت برای عروسک‌ها است بلکه صورت مسئله‌ی بزرگی طرح می‌کند که نتیجتاً شعورِ فردی بیننده را تحت نقدِ اجتماعی قرار می‌دهد. این شیوه‌ی کمیک را در «قلعه حیوانات» جُرج اُوروِل هم می‌بینیم، شکلی از ماهیت بخشی به مضمون‌هایی که فُرم و محتوای آن به یک راوی دانای کُلِ فروتن ختم می‌شود. پرسوناژهای: بچه، مگسی، ببعی و... ساخته‌ی ذهنی تداعی کننده از خاطرات و رفتارهای دیگران نسبت به شخصی است که ارتباطی فانتزی با واقعیت برقرار کرده. در این میان به شخصیت جیگر باید با مداقه بیشتری توجه کرد چرا که این عروسک آیینه احساساتِ فروخورده همه بینندگان مجموعه است. مسئله‌ای که باعث شد در وصف این مجموعه بنویسم استفاده از تئوری‌های آموزشی در راستای یک نقد اجتماعی است. این تئوری‌ها که در هربرنامه و با هر مهمان پیاده سازی می‌شوند می‌توانند مفاهیمی گسترده از فرهنگ همزیستی اجتماعی را بیان کنند. در یکی از برنامه‌های «مهمونی» دیدیم که شخصیتی برای دوستانش از سفر سوغاتی آورده و.... چنین رفتارهای کوچکی که ریزه‌کاری‌های اخلاقی شناخته می‌شوند باعث عقب‌ماندگی جمعی یک جامعه خواهند شد؛ جامعه‌ای که به هر قیمتی خواهانِ مالی در راستای منافع خود می‌شود باید به مراتب مورد انتقاد قرار گیرد و...
برای مطالعه کامل متن از لینک زیر استفاده کنید.
longtake.ir/?p=24291
