مفهوم در سینمای ایران یک امرِ مشتبه شده‌ی غربی است که نیاز به پژوهش و مطالعه‌ی زیرساختی دارد. در کتاب «سوسن تسلیمی در یک گفت‌وگوی بلند با محمد عبدی» به این امرِ مشتبه شده به درستی اشاره می‌شود. کسانی که برای اجرای یک نمایش مجبور به وصلت با یک دیگر شدند و... نتیجه‌ی آن وصلت هنرِ بازیگریِ تسلیمی‌ها شده نماد خوانش نادرست و غلط از فرهنگ در دین هستند. البته من مرجع اخلاقی یا دینی نیستم اما باور دارم که خوانش درست از فرهنگِ دینی باعث تبلیغ و انتشارِ بیشتر چُنین فرهنگی می‌شود. ما اکنون در دامِ تبلیغاتِ آزادی‌خواهیِ ضد دین اُفتاده‌ایم. نه به آن شوریِ شوری نه به این بی‌نمکی. قطعا زیاده‌روی و خوانش غلط فرهنگی از دین باعث وصلت برای یک اجرای نمایشی خواهد شد و اتفاقاً همین خوانش است که باعث آفرینش سینمایی ضد خانواده و ضد دین می‌شود. دیگر فیلمِ «قیف»، «هتل»، «تگزاس» و... ارزشِ فرهنگی برای مخاطب ندارند بلکه این فیلم‌ها بر مدار اندیشه‌ای از غرب‌گرایی می‌گردند که قبل از اُپوزیسیون شدن با زیر ساختارهای فرهنگِ دینی مغایرت دارند. مشروب خوردن و سیگار کشیدن که جای خود دارد این سینما در حال عادی‌سازی همجنس‌گرایی و گرایش‌هایی است که مشخصاً در شبکه نمایش خانگی نیز حضور پیدا کرده‌اند. ما تابو شکستن در «جوکر» و دیگر نمونه‌ها را نمی‌توانیم به عنوان یک امرِ ماخوذ به حیا بنگریم بلکه این دستوری است که فرهنگِ دینی ما صادر می‌کند. ما نباید اندیشه‌ی متضاد خود را نهی کنیم و اسم آن را نهی از منکر بنامیم او انتخاب درستی نکرده است بلکه باید امر به معروف ما بگونه‌ای باشد که تبلیغی بی‌نظیر و جذاب در جهت فرهنگِ دینی شناخته شود.
#علی_رفیعی_وردنجانی
برای مطالعه متن کامل از لینک زیر استفاده کنید.
https://longtake.ir/?p=24429
برای مشاهده ویدئوی مرتبط از لینک زیر استفاده کنید.
https://aparat.com/v/ihck6xk
