ویل اسمیت بازیگر، یک هنرمند چند وجهی در دنیای پُر استعاره سینما است؛ اما مسئله این یادداشت بازیگری و هنرمندی اسمیت نیست بلکه شعور اجتماعی انسان است. قبل از اینکه از نظر اخلاقی سوژه مورد نظر را بررسی کنم بهتر است راجع به دو ابژه که به نوعی در این روزها بهم پیوند خورده اند بنویسم. اول مسئله فرهاد اصلانی و مهر تعرض جنسی را خوردن و دوم بیانیه زنان سینمای ایران که به نوعی هر دو در یک ریل حرکت می کنند. حال خواننده می پرسد این موضوعات چه ارتباطی می توانند با ویل اسمیت و حواشی اسکار داشته باشند؟ من خواهش می کنم این یادداشت را تا انتها بخوانید.
ویل اسمیت در مراسم بلند می شود و توی گوش استند آپ کمدینی که هم رنگ او است و اشاره به همسرش داشته می زند و می گوید اسم خانم مرا به زبان نیاور.
خانم‌ها را به ورزشگاه راه نمی دهند.
زنان سینماگر ایران در بیانیه خواستار نظارت دقیق و جدی بر مسائل پشت پرده سینما شدند و مطرح کردند که در پشت صحنه فلان فیلم فرهاد اصلانی تعارض کرده است.
روسیه به اوکراین حمله می کند در حالی که دنیا می گوید جنگ جهانی دیگری است و ما نمی دانیم پس کی این جنگ لعنتی که سال‌ها است ما برایش آماده‌ایم شروع می شود.
جریان ویل اسمیت جریان قیصر بودن و غیرت داشتن نیست بلکه به نظرم مصداق یک هنرمند است که در لحظه نتوانسته احساساتش را کنترل کند. چندی بعد او و...
برای مطالعه کامل این یادداشت به روزنامه اینترنتی برداشت بلند مراجعه نمایید
